Leren aankomen bij Anorexia

Leren aankomen bij Anorexia

1920 1277 Laura van Kleef

Aankomen bij anorexia, zo eenvoudig is het niet…
Daar zat ik dan, in het kamertje van de kliniek. De therapeut vertelde dat ik anorexia had. Ik moest aankomen. Ik had geen keuze, anders ging ik dood. Ik moest opnieuw leren eten. Aan de ene kant een bevrijding dat ik hulp kreeg bij het aankomen, aan de andere kant mijn grote angst om dik te worden. Wat als ik mezelf niet onder controle kon houden?… Wat als het aankomen niet zou stoppen?…Hoe verder als ik straks op een gezond gewicht zit?… Wat als?…allemaal rampscenario’s.

Jarenlang was ik obsessief bezig geweest met eten. Iedere dag wilde ik de touwtjes in handen hebben door te compenseren, calorieën te tellen, nauwelijks te eten en obsessief te bewegen. Iedere minuut van de dag dacht ik na over wat ik at en hoeveel. Ik was mega kieskeurig en klaagde over ‘te veel’ en ‘te vet’ eten. En nu moest de knop om, maar hoe?

Eetdagboek of vreetdagboek?

Ik kreeg de opdracht een eetdagboek bij te houden. We spraken af dat ik 2,5 ons per week aan moest komen. Dat betekende 1 kg per maand, dus in tien maanden tijd zou ik 10 kg zwaarder zijn. Ik? Tien kilo zwaarder? Hoe zou ik er dan uitzien? Zou ik dan een mollig varken zijn? Ik had zo hard gestreden om dit punt te bereiken. Om dun te zijn. Was dit dan allemaal voor niets geweest? Al dat lijden, strijden en vechten met mezelf?
Ik besefte dat ik beter wilde worden en ik ernstig ziek was. Mijn vriendinnen wogen allemaal gemiddeld 15 kg meer dan ik en toch zag ik mezelf dikker of hetzelfde als zij. Bizar hoe je eigen spiegelbeeld er zo verdraaid uit kan zien in je eigen ogen.

Mijn maag had de grootte van een walnoot

Het ging stapje voor stapje. Iedere week stond ik in de kliniek op de weegschaal. In het begin smokkelde ik nog door extra zware kleding aan te trekken of veel water te drinken voor de therapie. Echter hield ik mezelf hiermee voor de gek. Ik was degene die beter wilde worden, dan moest ik er ook voor gaan. En dat deed ik. Beetje bij beetje breidde werd mijn menu uitgebreid. In mijn ogen at ik nu porties voor reuzen. Met extra jus, grotere opscheplepels groenten en iets van rijst of pasta. Aardappelen kreeg ik niet door m’n strot, die weigerde ik nog steeds te eten. Als ik nu terugkijk op deze periode, at ik nog steeds heel voorzichtig en weinig. Ik at als een muis die bang was uit haar vel te klappen. Het vergroten van de porties zorgde in het begin voor veel buikpijn, aangezien mijn maag was ingekrompen tot de grootte van een walnoot. Die spier moest weer worden opgerekt.

Naar aanleiding van mijn eigen ervaring met aankomen wil ik je 10 tips geven hoe je kunt leren aankomen bij anorexia.

1.

Geef jezelf de tijd

Aankomen bij anorexia vond ik in het begin het moeilijkste. Vanuit je omgeving hoor je wellicht geluiden van ‘oh dat doet je toch even’. Nou, zo eenvoudig werkt het helaas niet. Op gewicht komen lukt niet in een paar dagen. Je wilt vast ook niet dat het te snel gaat. Geef jezelf de tijd.

2.

Één tot twee kilo per maand aankomen

Zelf vond ik het aankomen van 1 kilo per maand goed. Je kunt voor jezelf uitrekenen hoe lang je ongeveer over gaat doen om op jouw streefgewicht te komen. Kijk samen met een ervaringsdeskundige of andere professional in welk termijn en hoeveel jij gaat leren aankomen.

3.

Eet regelmatig

Voor mij was het prettig op vaste tijden en regelmatig te eten. Eet om aan te komen in ieder geval drie hoofdmaaltijden en drie keer per dag een tussendoortje. Voor variaties in tussendoortjes: zie tip 5.

4.

Te veel vet is voor niemand goed

Zelf kreeg ik van vrienden en familie vaak te horen dat ik gemakkelijk een zak chips of andere vetrijke producten naar binnen kon werken. Ik kon het immers wel gebruiken. Echter is te veel vet voor niemand goed. Probeer dus aan te komen met ‘goede, volle’ producten.

5.

Breid je tussendoortjes uit

Één van de dingen die ik het meest spannend vond, was het uitbreiden van mijn tussendoortjes. Breid je tussendoortjes steeds wat meer uit, van veilig naar meer uit je comfortzone. Voor mij was het veilig een pakje Evergreen koekjes te nemen. Ik wist immers precies hoeveel calorieën daarin zaten. Voor het overwinnen van je eetstoornis is het belangrijk te gaan variëren in tussendoortjes.

Voorbeelden van tussendoortjes die mij hielpen mijn eetverstoorde patroon te doorbreken
– Extra boterham met beleg (bijv.: pindakaas, hummus, een plakje zalm of kaas)
– 2 rijstwafels/crackers met beleg (bijv.:amandelpasta, kaas, hummus)
– Yoghurt met muesli en stukjes fruit
– Eierkoek besmeerd met boter
– Pakje Sultana, Evergreen, Liga o.i.d.
– Luikse wafel
– Stroopwafel
– Muffin
– Stukjes wrap met bijv. zalm en roomkaas
– Sesamkoekjes (Zonnatura)
– Handje ongebrande en ongezouten noten
– Klein zakje chips
– Gedroogd fruit
– Plak ontbijtkoek besmeerd met boter
– Beker drinkyoghurt (geen 0% vet)
– Stuk pure chocolade (30 gram)
– Biologische noten/ mueslireep
– Gekookt ei met wat zout
Dit zijn slechts een aantal voorbeelden. Kijk voor jezelf waarmee jij jouw tussendoortjes kunt uitbreiden. Kies echt voor wat jij lekker vindt.

6.

Stop met jezelf voor de gek te houden

Mijn ervaring met mensen met een eetstoornis is dat ze vaak zeggen dat ze meer eten dan ze daadwerkelijk binnenkrijgen. Krijg jij daadwerkelijk genoeg voedingsstoffen en calorieën binnen? Of gebruik je nog steeds middelen om ze te lozen, door bijv. te braken, overmatig te bewegen of laxeren? Zo ja, stop met jezelf voor de gek te houden! Wees eerlijk in wat je gegeten hebt.

7.

Je krijgt meer positieve gedachten

Als je terug op een gezond gewicht komt, zul je merken dat je gedachten minder dwangmatig worden. Nu zwem je rond in eetstoornisgedachten. Herstel in gewicht betekent niet alleen je fysieke klachten aanpakken, maar ook de manier waarop je nu denkt.

8.

Wees niet bang dat je blijft aankomen

Ik volgde mijn aankomlijst van voeding en was daarom erg bang dat het aankomen in gewicht niet zou stoppen. Echter heb ik ervaren dat dit niet gebeurt. Wanneer je weer op een gezond gewicht zit, kun je langzaam terug naar een goede basislijst. Zelf heb ik een diëtiste gezocht gespecialiseerd in eetstoornissen. Samen met haar heb ik een goede basislijst opgesteld, zodat ik niet zou afvallen of verder aan zou komen, maar gewoon netjes op het juiste gewicht bleef.

9.

Geniet

Het is heel normaal om af en toe te zondigen. Om eens lekker een zak chips open te trekken of een frietje of pizza te eten. Dat mag!
Om gezond en slank te blijven hoef je geen lichtproducten te gebruiken. Wanneer jij je houdt aan de criteria voor gezond eten (qua hoeveelheden en de schijf van vijf), je voldoende beweegt en ontspant, heb je automatisch een bijpassend en goed gewicht.

10.

Blijf in jezelf geloven

Een (kleine) terugval hoort bij herstel. In het blog ‘Een terugval, hoe kom je er weer uit?’, lees je hier meer over. Hier leer je dat ook een terugval een stap voorwaarts is. Interessant om te lezen! Ook al lijkt het soms bijna onmogelijk je eetstoornis te kunnen overwinnen. Blijf in jezelf geloven. Niets is onmogelijk.

Wil jij stappen nemen om van jouw eetstoornis af te komen?
Neem nu de eerste stap en download het gratis E-book.

17 comments
  • Wat als het aankonen je enkel maar slechter doet voelen en je levenslust meer en meer verdwijnt? Zit vast in mijn behandeling. Ik wil niet leven met een slecht gevoel in mijn lijf en zeker al niet met lichaams/eetgestoorde gedachten. Maar ik kan ook geen vrede nemen met mijn lijf dat dikker oogt dan doorsnee mens. k merk dat die stem qua lichaamsbeleving me momenteel zoooo blok zet om door te gaan.

    • Laura van Kleef 8 maart 2018 at 11:07

      Beste Iris,

      Bedankt voor je reactie op het blog ‘Leren aankomen bij anorexia’. In je reactie lees ik terug dat je je slechter gaat voelen naarmate je aankomt. In het begin van mijn herstel, waarin ik ook moest aankomen, voelde ik me daar ook niet goed bij. Nu ik op een gezond gewicht zit ben ik blij met mijn leven en met wie ik ben. Dit gaat bij mij niet over gewicht, maar over het doen en zijn wie ik wil zijn en wie ik écht ben. Loskomend van het masker wat ik altijd droeg. Ik ken je natuurlijk niet en weet niet hoe jouw BMI, lengte en gewicht is. Wat ik wel weet is dat geluk niet afhangt van hoe je eruit ziet. Dat is mijn mening althans. Ik help mensen in het stuk wat er achter zit. Want wat maakt dat je je gevoel en levenslust laat afhangen van je gewicht?
      Je hebt het over een stem qua lichaamsbeleving. Een stem die jou vertelt dat je niet goed genoeg bent? Misschien een idee om met deze stem in gesprek te gaan, om te ontdekken wie jij zelf bent los van deze stem. Ik zou je er graag bij helpen.
      Lieve groet, Laura

      • Beste Laura,

        dank u zeer om zo snel repliek te geven op deze reactie.
        U sprak over hetzelfde gevoel ervaren te hebben tijdens uw genezing. Maar hoelang duurt zo’n ‘begin’? Want bij anderen merk ik dat ze hun levenslust wel wat meer vinden terwijl ik net een slechter gevoel krijg.
        Het cijfer op de weegschaal is voor mij ook niet van belang – voor de dokters hier wel!- maar vooral het gevoel in mijn lichaam is zo slecht. Ik weet dat een mager persoon niet meer geluk kent, of dat ’n dik persoon daarom ongelukkig is maar ik ben vooral niet meer gewoon mijn lijf te voelen. Ik heb een hele tijd in enorm ondergewicht geleefd, met net voor mijn opname een enorm dieptepunt. En die veranderingen lichamelijk voelen niet goed, niet vertrouwd, niet aangenaam aan. t Heeft niet zo zeer met mijn persoonlijkheid te maken. Echt puur lichamelijk.
        En artsen zeggen dat ik mezelf wel beter ga zien, eenmaal mijn bmi horen zal zijn. Maar voel me nu al té rond voor het getal dat het maar aangeeft..

        • Laura van Kleef 8 maart 2018 at 18:29

          Iris,
          Graag gedaan hoor.
          Je vraagt mij hoe lang het duurt voordat je je oké voelt bij het aankomen? Bij mij kwam dat naarmate ik meer werd wie ik vanbinnen was. Naarmate de eetstoornis-stem stapje voor stapje minder werd. Naarmate ik dus eigenlijk blijer werd met mezelf. En ja dat heeft zeker een tijd geduurd voordat ik mezelf volledig kon accepteren. Vergeet niet dat je gewend bent aan ondergewicht en het dus ook ‘nieuw’ en wennen is aan meer gewicht. Dat is niet gek en dat is iets waar je ook hulp bij mag vragen. Het accepteren van je lichaam is een proces. Ieder volgt daarin zijn/haar eigen tempo. Daar kan ik je geen tijd voor geven. Je lijf weer leren aanvoelen, je emoties voelen, je behoeftes etc. hebben hier allemaal mee te maken. Voelen heb ik echt weer opnieuw moeten leren na mijn eetstoornis. Met een eetstoornis onderdruk je zoveel, dat besefte ik me echt pas later. Wat jouw artsen zeggen klopt daarin wel.

          Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust.
          Lieve groetjes

  • Hey Laura!

    Wat fijn dat je deze blog geschreven hebt!
    Het is heel helpend om andermans ervaringen te lezen over het aankomproces na anorexia.
    Ik zit nu zelf ook in die fase dat ik aangekomen ben op weer bijna op mijn oude gewicht zit.
    Ik ben echter wel intens moe sinds het aankomen begonnen is. Dit baart me wel zorgen, omdat ik juist de strijd aangegaan ben omdat ik me fitter en sterker wil voelen voor mijn sport.
    Mijn vraag aan jou is dan ook of het normaal is dat ik me juist vermoeider voel dan toen ik lichter was? En trekt dit weer weg en wordt ik uiteindelijk weer de oude, sterke, energieke ik die ik was zonder eetstoornis?

    Ik hoop dat je mijn vraag wil beantwoorden!

    Liefs Amy

    • Laura van Kleef 26 juni 2018 at 15:40

      Beste Amy,
      Graag gedaan, fijn dat het blog je inspireert en helpt tijdens jouw “aankomproces” van de anorexia. Wanneer je gaat aankomen in gewicht, gaat je lichaam en spijsvertering anders werken. Je lichaam krijgt meer energie binnen dan voorheen en heeft waarschijnlijk een lange tijd in spaarstand gestaan. Als je aankomt, is het vaak zo dat je meer gaat voelen en gevoelens naar boven komen die je met jouw eetstoornis nog kon wegdrukken of onderdrukken. Dat je je nu dus moe voelt, zie ik als een teken dat je je lichaam weer gaat voelen. Luisteren naar deze signalen van je lichaam is ontzettend belangrijk voor herstel. Het negeren ervan helpt je niet langer en niet verder. En ja je kan zeker weer de oude fysieke, krachtige Amy worden van vroeger. Maar dat heeft tijd nodig meid. Dat is echt een proces dat tijd kost. Ik typ dit nu vanaf mijn mobiel omdat ik aan t reizen ben door Scandinavië. Dus ik houd het iets korter dan normaal. Kan je hier iets mee? Lieve groet Laura

  • Hey Laura!

    Ontzettend bedankt voor je snelle reactie en duidelijke uitleg!
    Het klopt wel dat ik ineens veel meer ben gaan voelen en er heel veel onverwerkt en weggedrukt leed naar boven komt. Het is erg fijn en geruststellend dat je zegt dat ik wel weer de oude wordt. Daarvoor ben ik ook het hersteltraject ingegaan. Ik probeer zo goed mogelijk naar mijn lichaam te luisteren en ga echt voor herstel. Zo doe ik vaak overdag een dutje als ik erg moe ben, terwijl dat voorheen echt een no-go was. Jouw aanmoediging om goed naar mijn lichaam te luisteren helpt mij om dit door te zetten en geeft vertrouwen voor de toekomst.

    Weet jij ook of hormonen invloed hebben op mijn vermoeidheid?
    Ik merk namelijk dat nu ik wat zwaarder ben, ik opeens weer wat pukkeltjes krijg en soms ook intens chagrijnig kan zijn, wat moeilijk te beteugelen is door de vermoeidheid.
    Ik probeer zo goed mogelijk naar mijn lichaam te luisteren en ga echt voor herstel. Zo doe ik vaak overdag een dutje als ik erg moe ben, terwijl dat voorheen echt een no-go was.

    Een hele fijne reis toegewenst in Scandinavië en bedankt dat je zelfs nu de moeite doet om te reageren!

    Liefs, Amy

    • Laura van Kleef 27 juni 2018 at 09:44

      Hoi Amy,

      Graag gedaan hoor. Ik vind het fijn om (ook nu ik aan het reizen ben) mensen te kunnen helpen. Zo werk ik nog 1-2 dagen per week in mijn eigen praktijk, dan wel vanuit de camperbus via Skype. Even wennen was dat, maar het werkt!
      Fijn dat je meer gerustgesteld bent nu. Herstel van een eetstoornis heeft veel tijd nodig. Veel mensen willen ervan af, van de nare gevoelens en gedachten. Dat is logisch en dat had ik destijds ook. Nu zie ik echter dat tijd nodig is. Een eetstoornis ontstaat vaak al veel vroeger, in de kinderjaren, als je terugkijkt. Deels kan dit ontstaan vanuit opvoeding, je omgeving, een stukje genen, gebeurtenissen, trauma’s en stressvolle situaties en ga zo maar door. De kern ervan wordt vaak al veel eerder gevormd dan we in eerste instantie verwachten. Althans dat is mijn ervaring en dat zie ik ook bij mijn cliënten terug. Je kan dan ook niet direct verwachten dat je binnen een maand, 2 maanden of een jaar volledig herstelt bent.

      Goed dat je leert naar je lichaam te luisteren. Naar mijn idee begint herstel daar. Durven luisteren naar jouw intuïtie. Naar jouw gevoel. Jouw innerlijke drijfveren.
      Ik ben geen arts, maar hormonen hebben zeker invloed op hoe je je voelt. Dat je dan meer chagrijnig bent, ja dat kan inderdaad. En als je moe bent, dan komt alles vaak harder en sneller binnen. Dan heb je toch vaak een korter lontje. Niets geks aan. Hormonen hebben inderdaad, net als in de puberteit, invloed op pukkels. Misschien kan je er meer over lezen op internet of het eens aan een specialist vragen welke invloed hormonen precies op je lichaam hebben. Ik wil immers geen verkeerde adviezen geven.

      Ik wens je alle goeds.

      Lieve groet, Laura

  • Zo herkenbaar ?

  • Beste Laura,

    Je slaat de spijker op zijn kop. De eetstoornis heb ik al op jonge leeftijd ontwikkeld als overlevingsmechanisme in een voor mij onveilige thuissituatie. Toen was het mijn redding, nu mijn ondergang. Ik ga proberen geduldig te zijn in het herstelproces, zowel lichamelijk als geestelijk. Ondertussen blijf ik je volgen via je site waar ik ook veel steun en kracht uit put. Dank je wel daarvoor!

    Liefs, Amy

    • Laura van Kleef 28 juni 2018 at 15:15

      Hoi Amy,
      Kijk dat is mooi. Niet (altijd) leuk om geconfronteerd te worden met oude patronen, oude pijnen en overlevingsmechanismen. Maar wel belangrijk om hier inzicht in te krijgen, om vervolgens oude wonden te kunnen helen. Om te kunnen herstellen. Leuk dat je me blijft volgen op mijn site. Momenteel schrijf ik minder blogs dan normaal (normaal post ik elke week een blog) en de blogs die ik nu schrijf, hebben ook een iets ander karakter (omdat ze gedeeltelijk over het reizen gaan). Maar altijd zit er een innerlijke boodschap in een blog. Je kunt je trouwens ook inschrijven voor mijn nieuwsbrief (via deze link https://via-laura.nl/nieuwsbrief/) op de website. Dan krijg je automatisch de nieuwste blogs, inspiratie en weetjes in je mailbox.

      Het gaat je goed!
      Groetjes,
      Laura

  • Hoi hoi
    Ik ben bezig met mijn eetstoornis overwinnen en merk dat ik erg veel last heb van me buik/buikpijn en ik het erg moeilijk vind om mijn lichaam te accepteren dat het dikker word.
    Heb je daarvoor misschien tips?
    Groetjes Angelique

    • Hoi Angelique,
      Dankjewel voor je reactie op deze blog. Vervelend en tevens herkenbaar (van vroeger in mijn eetstoornisperiode) het lastig vinden vh accepteren van je lichaam. Ik kan alleen maar zeggen: dit is bij mij echt een (lang) proces geweest. Een proces van veel meer gaan ‘voelen’ wat ik vanbinnen voelde en eigenlijk maskeerde door zo op mijn lichaam te letten. Ik zou je dan ook als tip geven om lichaamsgericht te gaan werken met een goede therapeut. Ik kan je daar ook bij helpen na mijn verlof (vanaf november ben ik weer aan het werk). Er is namelijk een oorzaak waardoor je je zo bent gaan focussen op je buik en je lichaam bent gaan onderwaarderen. Kun je zien wat je lichaam allemaal voor je doet? Dat het nog steeds in leven is, dat het je elke dag brengt waar je naartoe wilt, dat je eten wordt verteerd, je hart iedere dag klopt? Je lichaam doet zo ontzettend veel en is zo krachtig ondanks wat het allemaal al heeft doorstaan. Het gaat om leren voelen wat er onder die angst van aankomen zit. Wat dat is kan ik hier vanaf mijn computerscherm niet zeggen natuurlijk. Maar er zitten altijd diepere lagen onder de angst van dik worden.

      Veel succes en voel je vooral welkom om eens een afspraak te maken. Lieve groet, Laura

  • Hey Laura,

    Hoop niet dat ik te laat reageer maar kwam je artikel tegen omdat ik Anorexia heb en aan moet gaan komen in gewicht.. ik vind dit echt lastig door de es stem die zo schreeuwt terwijl de échte Noa het wel wil. Ik ben zo bang dat ik dik ga worden want voel me nu ook niet goed in mijn lichaam laat staan met xx kg meer.. ook ben ik bang dat ik het niet kan volhouden als ik het gewicht omhoog zie gaan en het echt op en af zal gaan en het steeds lastiger wordt.. zie er helaas echt tegen op.. 😔

    Liefs van Noa

    • Laura van Kleef 8 april 2023 at 11:47

      Heb je m’n e-mail ontvangen Noa? Kan evt. in je spam terecht zijn gekomen.
      Lieve groet,
      Laura

Leave a Reply

Volg je mij al?