Voelen…hoe doe je dat? Het is een onderwerp waar ik me al jaren mee bezighoudt. Er wordt vaak gezegd dat je in je eetstoornis op zo’n laag gewicht kunt komen, dat je niets meer voelt. Dat is ook mijn ervaring geweest. Nu kijk ik er vanaf een afstand na en vraag ik me af: is het wel écht zo? Kun je echt niet meer voelen op een extreem laag gewicht? En hoe zit dat dan bij mensen met eetbuien? Ook zij voelen even niets als ze midden in een eetbui zitten. Een mooi thema om een blog over te schrijven.
Een feit is dat je je met anorexia, boulimia en andere eetstoornissen diep ongelukkig kunt voelen. Lichamelijke klachten steken de kop op en psychisch voel je je steeds zwakker worden. Je voelt je ellendig, maar dit mag niet gevoeld worden. Oké, je voelt dus wel iets. Maar dit onderdruk je door niet te eten, juist veel te gaan eten of andere manieren te zoeken om je emoties te onderdrukken. En wat gebeurt er als je je emoties onderdrukt, ze inhoudt, wegdenkt of negeert? Ikzelf heb er een dure prijs voor betaald.
Je lichaam geeft belangrijke signalen aan jou door
Door verschillende gebeurtenissen in mijn jeugd, heb ik op jonge leeftijd besloten dat mijn emoties er niet mochten zijn. Ik moest altijd krachtig blijven van mezelf. Dit uitte zich in een eetstoornis, waarin het onderdrukken van emoties een dagelijks ritueel werd. Wanneer je emoties onderdrukt, span je iets in je lichaam aan om de emotie tegen te houden. Vaak is dit het nek/schoudergebied, het op elkaar klemmen van de kaken of het inhouden van je adem. Op een gegeven moment wordt dit zo normaal voor je, dat je niet meer luistert naar de pijn en de signalen die je lichaam geeft.
Een paracetamol en ‘hup’ weer door
Ik zie het veel om me heen. Heb je hoofdpijn? Ach, dan slik je toch ‘gewoon’ een paracetamol. Heb je last van je darmen? Dan neem je een Rennie met een sinaasappelsmaakje. Alles onder controle, of toch niet? Ik zie dit als negeren van de signalen van je lichaam. Erger nog: als het ontkennen van een deel van jezelf. Het ontkennen van emoties. Emoties die er niet voor niets zijn. Je lichaam geeft niet voor niets aan dat het hoofdpijn heeft. Dat heeft een reden en komt ergens vandaan. Belangrijker is te kijken naar de oorzaak van de hoofdpijn en dié aan te pakken.
Symptoombestrijding…ik krijg er kromme tenen van…
Abonnement bij de dokter?
Jarenlang heb ik vage klachten gehad. Ik had een abonnement bij de fysiotherapeut, die maar niet begreep hoe mijn nek en schouders iedere week zó hard konden zijn. Dag in, dag uit liep ik rond met hartkloppingen en ik voelde me down. Ik was opgebrand. Moe van het vechten tegen mezelf. Hooggespannen, gestresst, angstig en boos. Het leven boeide me zelfs niet meer zo. Erg als ik daar nu aan terugdenk. De huisarts verklaarde me ‘gezond’. Hij noemde het psychosomatische klachten. Klachten die ontstonden doordat ik me zo druk maakte in mijn hoofd. Pff..wat moest ik daarmee?
De vage klachten hebben een oorzaak
De oorzaak van veel klachten is dat mensen niet naar hun lichaam luisteren. Je lichaam laat jou ieder moment van de dag weten hoe het met je gaat. Zo liet mijn lichaam me heel duidelijk voelen dat er iets niet pluis was. Vanbinnen ervoer ik veel lichamelijke emoties, maar ik kon er niet bij wat het was. Mijn hartslag, spierspanning, ademhaling, alles reageerde op de emoties die ik blijkbaar voelde. Maar ik wilde ze niet voelen. Ik wist me er geen raad mee. Ze mochten er niet zijn, dus vocht ik er met mijn gedachten keihard tegen. Ook mijn organen gaven een heel duidelijk signaal aan: verharde darmen en een knoop in mijn maag waren een dagelijks fenomeen. Ik negeerde het volledig. Mijn lijf wilde ik niet voelen…Daar ging het mis.
Alles wat tegen jezelf is gericht, kost energie
Verwachtingen van onze ouders en vrienden, schoolsystemen, normen en waarden van de samenleving. Het doet iets met ons. Waar of niet? Bij mij zorgde het ervoor dat ik voortdurend onder spanning stond. Je wilt jezelf bewijzen, voldoen aan de verwachtingen van anderen, alles onder controle houden, mensen niet teleurstellen, je wilt presteren en alles goed doen. Dit veroorzaakt aanhoudende spanning die je lichaam overbelast. Ondertussen zit jij met de gebakken peren: je lichaam werkt tegen je. Het wil je iets vertellen. Het wordt tijd dat je er iets mee gaat doen. Hoe? Je leest het in het blog van volgende week. Daarin geef ik je 4 tips die jou helpen naar een luisterend oor voor je lichaam.
Ik ben benieuwd hoe jij reageert op de signalen die jou lichaam je geeft. Ben jij je ervan bewust? Of negeer je de lichamelijke gewaarwordingen? In de individuele coachsessies besteed ik veel aandacht aan het leren luisteren naar de signalen van je lichaam. Wil je meer weten over deze sessies? Klik op de button.
Hey Laura
jou blog op dit moment over gevoel komt me heel goed van pas heb er erg veel last van en ook lichamelijk wat je allemaal beschrijft echt goed verwoordt heb je echt duidelijk
Ben erg benieuwd naar je volgende blog
Vriendelijke groeten