De inspiratie voor dit blog komt van een vriendin van mij. Beiden zitten we in een periode die intens is. Een periode die soms heftig voelt en waarbij pijn, verdriet en boosheid regelmatig naar boven komen. Als mens willen we deze pijn liever niet voelen en daarom verzetten we ons ertegen.Dit verzet heb ik jarenlang gevoerd. Ik wilde de pijn uit het verleden niet voelen. Ik stopte alles weg. Onderdrukte mijn gevoelens. Met een eetstoornis, depressie, angst en paniekaanvallen en een bijna burn-out tot gevolg. Juist door het verzet wat we voeren, lijden we vaak.
Vooral onze vorige generaties zijn opgevoed met het motto ”niet zeuren, maar werken”. Het is ons met de paplepel ingegoten.
Kies je voor pijn of geluk?
In het verleden bleef ik kiezen voor de pijn. Nou, ja koos ik daar echt voor? Voor mijn gevoel had ik geen keuze. Ik zag geen uitweg. Ik kon moeilijk loslaten en bleef in mijn hoofd maar piekeren en twijfelde over iedere beslissing. Loslaten was voor mij nog een vaag begrip. Een begrip waar ik zo naar verlangde, maar iets wat ook zo ongrijpbaar leek. Ik had hulp nodig van buitenaf. Iemand die van een afstand naar mijn situatie kon kijken. Ik leerde dat ik degene was die mijn eigen drama in mijn hoofd creëerde. Ik was dus ook zelf degene die uit mijn lijden kon stappen. Maar hoe?
Volg je weg
Ik volgde niet mijn eigen pad. Dat was mijn lijden. Daar kwam veel van mijn boosheid en pijn vandaan. Jarenlang volgde ik het pad van anderen. Ik dacht te moeten voldoen aan de verwachtingen van mijn ouders en andere belangrijke personen om me heen. Maar dit was niet mijn weg. Daar lag mijn geluk niet.
Ik schreef in het begin van dit blog over mijn vriendin. Zij zat de afgelopen jaren op een weg van hard studeren en doorgaan om haar 2e HBO opleiding af te ronden naast een fulltime-baan in het onderwijs. Nu zij haar laatste opleiding heeft gehaald, is ze in een burn-out beland. Blijkbaar hebben we als mens allemaal bepaalde lessen te leren. De belangrijkste die mijn vriendin en ik hier uit kunnen halen is: ‘sta stil bij de gevoelens die we niet willen voelen, ze vertellen jou of je op je pad zit of niet’.
Achter de donkere tijd schijnt altijd weer het licht
Ieder van ons krijgt moeilijke dingen op zijn/haar levenspad. De één krijgt meer of grotere problemen dan de ander. Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat niets voor niets komt. Ik zie moeilijke periodes in mijn leven dan ook als levenslessen om ervan te leren en te groeien. En, nee, ook ik zie dat echt niet altijd in het moment zelf. Ook ik baal ervan als er weer iets heftigs gebeurt. Ook ik word er boos en verdrietig van. Maar ik probeer wel steeds meer te accepteren dat een vervelende dag, week of maand soms bij mij horen. Ik neem de levenslessen meer zoals ze komen, want achter die donkere tijd schijnt altijd weer het licht.
Heb vertrouwen in je mens-zijn
Zodra jij leert je niet meer te verzetten tegen wat er is, gaat je leven vanzelf stromen. Je komt in een flow die jou terug op jouw pad brengt. Gun jezelf de tijd om te helen, want daarvoor is tijd nodig. Heb vertrouwen in jouw proces. Als er ook maar iets is waar ik je bij kan helpen, dan kan je mij gerust een bericht sturen. Ik ken de pijn die bij een eetstoornis komt kijken en heb het ook moeten doorleven. Samen kunnen we elkaar helpen door er voor elkaar te zijn.
