Mag ik jou iets vragen? Heb jij een fijne jeugd gehad?
In mijn praktijk ervaar ik dat het eerste antwoord op deze vraag vaak “ja” is: ‘ja, ik heb een onbezorgde jeugd’ gehad. Als ik dan doorvraag en vraag hoe je ouders jou vroeger troostten, hoe ze je geruststelden als je bang was, of ze ‘ik hou van je’ of ‘je bent mooi’ tegen je zeiden, dan merk ik al snel dat er toch wat vraagtekens bij geplaatst kunnen worden. Ook mijn eigen ervaring is er zo één. Ik kan me de sessie bij mijn therapeut nog goed herinneren waarin bleek dat ik dingen heb gemist in mijn jeugd. Dat het eigenlijk helemaal niet zo onbezorgd was als ik altijd had gedacht. Als kind stoppen we pijnlijke stukken weg. Dingen waar we als kind geen raad mee weten of geen woorden aan kunnen geven. In ons volwassen leven kunnen we daar flink last van hebben. Onzekerheid, perfectionisme, over je grenzen heengaan, een eetstoornis, burn-out. Het is allemaal terug te herleiden naar onze kindertijd. Naar ons innerlijke kind.
Verlies van vertrouwen
Ook jij bent kind geweest. Kun jij je nog dingen uit jouw jeugd herinneren? Hoe jij je als kind voelde? Wat je allemaal deed als kind? Of hoe je werd getroost als je verdrietig was? Een kind staat nog dichtbij zijn gevoel, open en eerlijk. Heerlijk onbevangen in het leven. Een kind neemt het leven zoals het komt. Het heeft nog geen mogelijkheden om het ‘anders’ te doen of woorden te geven aan gevoelens of ervaringen die lastig zijn. Dingen waarvan je nu denkt ‘maar dat was toch iets kleins’, kunnen voor een kind onveilig aanvoelen en grote gevolgen hebben op latere leeftijd. Bijvoorbeeld wanneer er veel ruzie is binnen het gezin, wanneer iemand in het gezin ziek is, er zorgen zijn om geld of een baan of een ander gezinslid dat veel aandacht vraagt. Dit soort ervaringen kan een kind het gevoel geven ‘niet welkom te zijn’, ‘niet goed genoeg te zijn’, ‘op de 2e plek te komen’ of wat voor naar gevoel dan ook. Hier verliest een kind al vertrouwen in het leven.
Jouw innerlijke kind
In jou zit nog altijd dat meisje of jongetje van vroeger. Dat is jouw innerlijk kind. Een klein jongetje of meisje die uitgegroeid is tot de puber of (jong) volwassene die je nu bent. De ervaringen, zowel positief als negatief, die je als kind hebt opgedaan, neem je mee gedurende het ouder worden. Kwetsingen die je in je jonge kinderjaren hebt opgedaan, hoe jong je ook was, liggen onbewust opgeslagen in je systeem. In jouw lichaam. Terwijl je nu als volwassene denkt: ‘waar komen mijn spanningen toch vandaan?’ of ‘waarom voel ik me zo onzeker’? Dit raakt aan je innerlijke kindstukken.
Jouw innerlijke kind heeft zich misschien ooit wel gekwetst gevoeld, genegeerd, gepijnigd, eenzaam of alleen. Of misschien wel heel bang. Hoe dan ook, ieder kind loopt in zijn leven tegen negatieve ervaringen aan. Kleine en grote ervaringen. En daar kan jij tot op de dag van vandaag (veel) last van hebben.
Waarom voel ik me toch zo?
Als volwassenen lopen we vaak onbewust tegen stukken uit onze kindertijd aan. En ik kan je vertellen: dat kan heel ver teruggaan. Zelfs terug naar de periode dat je in de baarmoeder van jouw moeder zat. Dat klinkt misschien gek, maar het is echt zo!. Ik zie om me heen veel mensen die last hebben van, op het eerste gezicht, onverklaarbare angsten. Een gevoel van ‘niet goed genoeg zijn’, ‘er niet mogen zijn op deze wereld’ of andere angsten. Die gevoelens komen ergens vandaan. Dat gevoel heb je ergens opgelopen.
Vaak is het naar onze omgeving moeilijk uit te leggen waarom we ons voelen zoals we ons voelen. Je voelt dat er iets is, dat er iets knaagt, maar je kunt het maar niet verklaren. Je voelt van alles in je lijf: onrust, spanning, hoofdpijn, een hoge ademhaling of andere lichamelijke klachten. Hoe dat komt vraag je je je af?
Nou, omdat het kinderbrein nog geen woorden kon geven aan al die gevoelens die we voelden. Wat een kind dan doet, is het in zichzelf houden. Een kind ontwikkelt overlevingsmechanismen om met die gevoelens om te gaan. Eigenlijk krijgt het kind onbewust de boodschap mee: ‘je gevoel moet je wegstoppen’ of ‘je bent niet goed zoals je nu bent’. En zo ontstaan patronen waar je op latere leeftijd veel last kunt hebben.
Het kind in jou is er nog steeds. Het wil gezien en gehoord worden.
Het kind in jou is dus altijd aanwezig. Het onbevangen kind, het gekwetste kind, het speelse kind, het genegeerde kind, het gepeste kind of welke innerlijk kinderen je dan ook voelt. In mijn coachsessies besteed ik veel aandacht aan deze innerlijke kindstukken. Omdat de pijnen, overtuigingen, je hechtingspatroon en andere patronen uit je jeugd maken hoe jij nu in het leven staat. Ben je geïnteresseerd in hoe dit voor jou werkt en denk je na het lezen van dit blog: ‘hier wil ik mee aan de slag’, neem dan zeker eens contact met me op. Of plaats een bericht onderaan dit blog.
Lieve groetjes,
Laura
