Het moet vooral snel voorbij zijn…

De eetstoornis: het moet vooral snel voorbij zijn…
Dit hoor ik regelmatig terug. Ik zie meiden en vrouwen die jarenlang worstelen met een eetstoornis. Misschien al meer dan 8 of 15 jaar. Er kriebelt onvrede. Ze willen zich beter voelen. Niet meer druk maken over wel of niet eten. Ze willen eigenlijk het liefst zo snel mogelijk weer aan het werk of naar school. En velen maken ook de stap terug in de samenleving. De stap terug naar het ‘normale leven’, maar is dat al wel zo verstandig?

‘Had ik mijn gezondheid maar op nr. 1 gezet’

Ik neem mezelf in dit verhaal even als voorbeeld. Niet als voorbeeld van ‘zo moet je het doen’. Nee juist niet. Misschien kun je er een inzicht of les voor jezelf uithalen. Zo niet, dan wil ik je meegeven vooral datgene te doen wat goed is voor jou.

Als ik terugkijk op mijn eetstoornis denk ik: “Laura, wat was je streng voor jezelf. Had toch meer aan jezelf gedacht”. “Was gestopt met school en had je gezondheid op nummer 1 gezet”. Het gevaarlijke van mijn eetstoornis was dat ik zelf totaal niet door had hoe ziek ik in werkelijkheid was. Ik ging tijdens mijn behandeling nog steeds naar school. Stoppen daarmee was voor mij de grootste nachtmerrie die er bestond. Ik dacht het allemaal wel te kunnen combineren: aankomen, werken aan mezelf en mijn diploma halen…pff ik moet er nu niet meer aan denken. Ik wilde in alles goed zijn: in school, herstel, maar ook in mijn eetstoornis.

Hup en weer door

Op mijn 17e kreeg ik na ruim 5 jaar worstelen met niet-eten de diagnose anorexia nervosa. Zoals ik eerder al schreef, bleef ik de dingen doen die ik deed. Niet alles natuurlijk, want sporten en bewegen mocht ik sowieso niet meer. Ik bleef wel naar school gaan en bleef de lat voor mezelf hoog leggen. Heeft dit mijn herstel bevorderd? Heeft het geholpen om door te gaan en niet te stoppen met de dingen die ik op dat moment deed? Nee, absoluut niet. Het heeft mijn ziek-zijn en herstel zelfs verlengd. Achteraf kijkend denk ik: ‘had ik maar rust genomen’. Toen ik mijn vwo-diploma haalde, was ik er psychisch nog lang niet. Lichamelijk ging het al wel wat beter. De buitenwereld leek te geloven dat het allemaal wel de goede kant opging. Ik had geen idee wat ik later wilde worden en ik gaf bij mijn ouders aan dat ik het rustig aan wilde doen. HBO in plaats van Universiteit werd ‘de oplossing’.
Bah, nu ik dit schrijf word ik gewoon boos. Waarom bleef ik doorgaan, ondanks dat ik me zo slecht voelde? Waarom ging ik meteen studeren na zo’n heftig jaar van behandeling en een diagnose voor de ziekte waar ik al ruim 5 jaar mee worstelde?

Ik had het gevoel dat ik door moest

Mijn ouders zijn beide opgegroeid in een gezin waarin niet veel over emoties werd gepraat. Het ‘werken en niet zeuren’ ging bij hen in het gezin nog sterk op. Zelf heb ik dit gevoel altijd gehad. Dat ik door moest gaan en vooral niet ‘stil mocht zitten’. Ik begon (nog in mijn herstel) met mijn studie HBO pedagogiek en merkte al snel dat deze studie het niet voor mij was. Het voelde gewoon niet goed. Iedere dag zat ik als een zombie in de collegezaal. Totaal uitgeput van alles. Toen ik bij mijn ouders aankaartte dat ik liever wilde stoppen met de studie was de wedervraag: ‘ja maar wat ga je dan doen? ‘Van achter de kassa zitten word je toch ook niet blij’?. Au…ik was loyaal aan mijn ouders. Ik wilde hen niet teleurstellen en ging door met waar ik mee bezig was. Ook al ging dit tegen heel mijn gevoel in.

Wie wilt eigenlijk dat jij snel beter wordt?

De intro van dit blog gaat over het ‘snel beter willen zijn’. Natuurlijk wil iedereen snel beter zijn, maar ik denk dat we hierin een groot en belangrijk stuk overslaan. De kern van heel het verhaal. De kern van het ontstaan van de eetstoornis. Als jij al jarenlang worstelt met iets wat jou dag in dag uit belemmert, dan heeft dat ook lange tijd nodig om uit je systeem te verdwijnen. Stel jezelf ook eens de vraag: ben jij het zelf die wilt dat het snel gaat of is het voornamelijk de buitenwereld die wilt dat je snel beter wordt?. Ik denk misschien dit laatste wel. Wanneer je immers op een gezond gewicht zit, wordt er vaak gedacht dat je bent hersteld, terwijl je dan nog net zoveel last nog van de eetstoornis kan hebben. Gewicht zegt hierin niets over de mate waarin je herstelt bent. Volledig herstel duurt naar mijn mening even lang of zelfs langer dan de hele ‘ziekte’ an sich. Fijn om dit te horen? Nee. Wel de realiteit.

Neem de tijd voor jouw gezondheid

De sleutel van herstel ligt in mijn ogen in het plaatsen van jezelf op nummer 1. Ook al wil jouw omgeving dat je ‘snel’ beter wordt, jij loopt jouw herstel in jouw tempo. Jij mag voor jezelf de rust pakken die jij nodig hebt. Ook al betekent dit dat je een jaar of langer niet naar school gaat, niet werkt of niet studeert. Aan jezelf werken is in mijn ogen het mooiste cadeau wat je jezelf kunt geven. De omgeving ziet vaak niet aan de buitenkant hoe pittig het is om aan persoonlijke ontwikkeling te werken. Maar dit is hard werken hoor! Echt succesvol aan jezelf werken hoef je niet alleen te doen. Achter iedere wereldkampioen staat een leger aan fysiotherapeuten, coaches en trainers. Achter iedere schrijver zit een uitgever. Als opgeleide en ervaringsdeskundige coach, ben ik gespecialiseerd in het begeleiden van mensen richting herstel van een eetstoornis. Om met meer zelfvertrouwen, liefde voor wie jij bent en een positiever zelfbeeld door het leven te gaan.

Vraag jezelf eens af: ga ik nu nog een keer zelf proberen en waarschijnlijk weer terugvallen in oude patronen? Of zet ik nu echt de volgende stap?

Ik heb een unieke kans voor je.

10 weken Via Samen coaching

Gedurende 10 weken word je persoonlijk door mij gecoacht en begeleid naar de stappen die jij wilt zetten. We hebben elke week 60 minuten contact via Skype of de telefoon.

Kleine waarschuwing 

Deze bijzondere vorm van coaching is buitengewoon effectief. Mensen zetten stappen, doordat ze nieuwe inzichten krijgen vanuit de  gesprekken en het werkboek én online programma Via Jou. In dit coachtraject ga je echt de diepte in. Daar waar het echt over gaat. Als je nu denkt: ‘o, leuk elke week een uur kletsen met Laura’, dan heb je het mis.

Het traject Via Samen is er alleen voor mensen die echt verder willen. Voor mensen die zichzelf serieus nemen. Die de confrontatie met zichzelf aan durven. Wil jij grote stappen zetten in je persoonlijke ontwikkeling? Ben je bereid om naar je zelf te kijken en ermee aan de slag te gaan? Ben jij bereid om jouw eetstoornis te verslaan? Dan wil ik graag met je samenwerken.

Pak deze unieke kans op weg naar een eetstoornis vrij leven.
Ik kijk ernaar uit om met je aan de slag te gaan.

Met lieve groet,
Laura