Mental Breakdown

Mental Breakdown

640 426 Laura van Kleef

Ik zit op de bank in mijn appartement. Bij te komen van een heftige week. Vorig weekend had ik een mental breakdown. Lang geleden dat ik dit zo heftig heb gehad. Ik voelde me grof gezegd echt klote met hartkloppingen, een knoop in mijn buik, huilen en boze gevoelens. Een stressgehalte dat way to hoog lag. Paniekgevoelens deden de kop op. Alsof ik de hele dag in paraatheid zat. Achterna gezeten door een leeuw of zoiets…? Heb jij dit soort gevoelens ook wel eens? Of is dit zelfs dagelijkse kost voor jou?

Ik had al 6 nachten achter elkaar slechts 2 uur per nacht geslapen. Niet gek dat ik me uitgeput voelde. Ik piekerde me suf en kon de rust niet in mijn lichaam vinden. Mijn lichaam gaf duidelijk aan dat ik over mijn grenzen was heengegaan. Flink ook. Inmiddels weet ik dat mijn lichaam me hiermee iets wil vertellen.

Ons lichaam geeft signalen af. Stress is er één van. Boosheid een andere. Negeer jij de signalen van jouw lichaam?
Of sta jij jezelf toe ernaar te luisteren?

In het blog ‘Voelen kun je het leren’ lees je meer over dit onderwerp. Erg interessant en belangrijk voor herstel van een eetstoornis!

Het komt niet uit het niets

De afgelopen weken waren emotioneel pittig. Gesprekken met mijn ouders over vroeger en nu. Over mijn eetstoornistijd. Over mijn pijn en verdriet. Mijn boosheid. En over de pijn en verdriet van hen. Over hun stuk. Hoe voelen zij zich hierin en wat vertelt het verleden aan hen? Deze gesprekken gaan diep en zijn best lastig en confronterend. Is dat erg? Nee, ik vind het fijn om hier met elkaar open over te kunnen praten. Veel energie kost het wel. Op het moment zelf besef ik dat meestal niet zo. Het afgelopen weekend kwam het bewijs dat dit dus wel zo is. Herken jij dat? Dat je bijvoorbeeld in therapie diep teruggaat naar jouw verleden. Dat je pittige stukken bespreekt en jijzelf denkt ‘ach valt wel mee’. We maken zo snel iets kleiner dan dat het eigenlijk is. Ik ben ervan overtuigd dat je lijf echt wel aangeeft dat het iets groots is, op welke manier dan ook. Dit uit zich bijvoorbeeld in paniekgevoelens, angst, een knoop in je maag, hoofdpijn. Dit kan zich op verschillende manieren uiten. De volgende stap is: hoe luister je hiernaar en wat doe je ermee?

Vroeger duurden dit soort periodes maanden

Een paar jaar geleden had ik niet uit deze cirkel kunnen stappen. Dan hield zo’n stressperiode soms maanden lang aan. Nu herken ik de klachten en weet ik dat er iets is wat heel belangrijk is: mezelf op nr. 1 zetten. Oké, in het moment zelf lukt dat niet. Dan overzie ik alles niet meer. Voor mij helpt het om er met mensen die dichtbij me staan over te praten.

Wat te doen?

Misschien herken jij je in hetgeen ik hierboven heb geschreven. Het is belangrijk hier iets mee te doen. In dit blog geef ik je 6 tips wat je kunt doen als je een mental breakdown hebt.

1.

Praat erover

Het voelde dit weekend alsof ik niemand wilde zien. Ieder contact, al was het in de supermarkt, bezorgde me een paniekgevoel. Alleen met mijn vriend wilde ik praten. Bij hem kan ik sowieso mijn hart luchten. Super fijn. Veel prikkels kon ik er even niet bij hebben. Ik ging in bed liggen en appte een goede vriendin van me. Ze belde direct terug. De tranen rolden over mijn wangen. Ik kon mijn verhaal bij haar doen. Dat luchtte op. De knoop in mijn maag verdween. Hiermee wil ik schetsen dat:’hoe eng of onnodig het soms ook lijkt’, juist het contact met anderen kan jou helpen. Het stil willen houden en net doen alsof het goed gaat, maakt het probleem alleen maar erger. Praat er met iemand over.

2.

Kom in beweging

Als je je in paniek of ellendig voelt is het vaak verleidelijk om jezelf af te zonderen, in bed te gaan liggen en niets te doen. Mij helpt het dan juist om naar buiten te gaan. Even een blokje om te lopen, met mijn voeten op de grond te stampen en hardop in de lucht te zeggen wat me op mijn hart ligt. Mij helpt dit in ieder geval. Doe ermee wat jij wilt en wat jou helpt.

3.

Accepteer dat je je rot voelt

Jezelf rot voelen is natuurlijk helemaal niet fijn. Ik wil altijd het liefst dat dit gevoel zo snel mogelijk weg is. Hoe werkt dat bij jou? Vroeger ging ik in zo’n situatie juist ‘leuke dingen doen en ondernemen’. Genoot ik daarvan? Nee, want het gevoel ging er niet mee weg. Ik ging me er alleen maar rotter door voelen. Ik had juist rust nodig, maar deed het tegenovergestelde: ik ging vechten tegen het gevoel. Het gevoel onderdrukken. Nu weet ik dat dit niet werkt en dat het gevoel dan juist harder terugkomt. Ik kan steeds beter accepteren dat ik me soms echt klote voel. In de volgende tip zal ik vertellen wat voor mij dan werkt.

4.

Zet jezelf op nr. 1

Na jarenlang paniek en stress gehad te hebben, luister ik nu meer naar de signalen die mijn lichaam me geeft. Soms wel te laat, zoals nu dus. Het geeft aan dat ik te ver over mijn grenzen ben heengegaan. Wat ik nu doe als ik dit ervaar is mijn agenda erbij te pakken en afspraken te cancelen die me stress opleveren. Ook al is dit met een beste vriendin of is dit jammer voor de ander. Ik heb er niets aan om te pleasen. Ik help mezelf er niet mee om naar afspraken te gaan waarbij ik me niet prettig voel. Ik plan me-time in. Tijd voor een wandeling, tijd om lekker op de bank te mogen liggen. Even niemand anders dan ikzelf.

5.

Geef je grenzen ! op tijd ! aan

Stress of paniek is een teken dat je ergens te ver bent gegaan. Het is er niet voor niets. Het geeft aan dat je niet op tijd je grenzen hebt aangegeven. Dat je de signalen niet vroeg genoeg hebt opgepikt. Dit zit vaak in een opstapeling van kleine dingen die in jouw leven spelen. Het lijken kleine zaakjes waarbij je denkt: ‘ach dat kan ik wel even doen’. Als deze kleine dingen zich regelmatig voordoen en je daarin jouw eigen gevoel voorbij gaat, liggen stress en paniek op de loer. Met alle gevolgen van dien. Een belangrijke les: ‘geef op tijd je grenzen aan’. Zeg een keer nee tegen die vriendin die met jou wil afspreken, terwijl jij voelt dat je liever een avondje alleen bent.  Als de ander daardoor teleurgesteld is, is dat niet jouw probleem. Zeg eens nee tegen het moeten schoonmaken van je huis. Morgen weer een dag. Zo blijf je zelf energiek en loop je niet leeg door externe factoren.

6.

Zoek professionele hulp

Een tip die ik je wil meegeven, eigenlijk al voordat je een mental breakdown hebt: Wees niet bang om professionele hulp te zoeken. Voor mij is het heel normaal om naar een coach, ervaringsdeskundige of een therapeut te gaan. In mijn ogen is dit ook niets om je voor te hoeven schamen. Ik vind het juist sterk als iemand kiest om aan zichzelf te werken. Om de diepere lagen in jou en de dingen waar je last van hebt aan te pakken. Het helpt mij in ieder geval nog altijd vooruit.

Wil jij hulp bij de problematiek die onder jouw eetstoornis verschuilt zit? Wil jij nieuwe stappen zetten? Wil jij meer zelfvertrouwen, eigenwaarde en kunnen zijn wie jij écht bent, los van de eetstoornis? Neem dan contact op met mij. Een kennismakingsgesprek is altijd gratis. Helemaal vrijblijvend. Hierin kunnen we samen kijken naar wat jij nodig hebt en hoe jij geholpen kunt worden. Kies je ervoor om zelf te blijven worstelen? Of wil je samen met een ervaringsdeskundige stappen vooruit zetten? Het is aan jou!

Wat doe jij als jij last hebt van een mental breakdown? Hoe kom jij er weer uit? Wat helpt jou? Ik zou het leuk vinden dit te lezen in een reactie onder dit blog.

Voor nu wens ik je een hele fijne dag toe.

Lieve groetjes,
Laura

12 comments
  • Beste Laura,
    ik hoop dat je mij kan helpen, mijn vriendin heeft mij gisteren even op stop gezet omdat ze een mental breakdown heeft.
    En zegt dat ze nog heel veel van me houdt en om me geeft maar door kleine puntjes in ons relatie het even niet meer weet en rust nodig heeft.
    Dus dat geef ik haar nu ook maar heb het er heel heel zwaar mee. Want wat ik met haar had was goed en dat weet zij zelf ook dat weet ik 1000% zeker.
    En ze heeft deze week ook tentamens en ze heeft het moeilijk om een stage plek te vinden voor 5 maanden buitenland en 5 maanden Nederland, dat wou ze special voor mij doen ook! En ze heeft het moeilijk omdat ze over 5 maanden ook 20 weken naar Thailand en Bali gaat voor school en mij ook moest achterlaten.
    Maat tog besloot ze het stop te zetten nu en kijken of ze me echt gaat missen of zo iets dergelijks.

    Maar mijn vraag Is of het verstandig is om net zoo lang te wachten tot dat zij mij zelf bericht ?

    Hoop dat u me hierbij kan helpen of raad kan geven.

    Met vriendelijke groet,

    Mike van Dalen

    • Laura van Kleef 7 april 2019 at 19:29

      Beste Mike,
      Bedankt voor je reactie op mijn blog. Uit je verhaal begrijp ik dat je vriendin even afstand neemt in jullie relatie. Ik begrijp dat dat moeilijk is voor je, verdrietig en rot. Om zichzelf rust te geven en het ‘gewoon’ even niet meer weet. Ik hoor dat er nu een disbalans is in jullie relatie. Soms is even afstand nemen dan nodig, hoe moeilijk dat ook is. Een dieptepunt in je relatie kan dan weer uitgroeien tot een balans, tot een diepere relatie en soms als het niet meer gaat helaas tot het allebei kiezen voor een eigen route. Je vraag of het verstandig is om te wachten tot dat zij jou bericht, kan ik moeilijk voor jou bepalen vind ik. Ik ben geen relatietherapeut. Uit eigen ervaring weet ik ook hoe moeilijk het is om ‘iemand los te laten waar je van houdt’ en om diegene de ruimte te geven. Als je vriendin specifiek vraagt om ruimte en geen contact, dan zou ik daar persoonlijk proberen respect voor te hebben en haar inderdaad de tijd te geven. Misschien heb je zelf juist ook even tijd nodig om dingen op een rijtje te krijgen. Op een rijtje krijgen: Wat wil jij in de relatie? Waar lopen jullie samen tegen aan? En is er nog voldoende voeding/ brandstof voor jullie relatie? Als er van beide kanten nog brandstof is, dan is dat natuurlijk heel fijn en kun je samen bekijken hoe verder. Als je daar met elkaar over kunt communiceren is dat fijn.
      Ik wens je in ieder geval veel sterkte en succes.
      Lieve groet,
      (Via) Laura

  • Beste laura,

    Ik hoop dat u mij kan helpen. Ik ben een meisje van 15 jaar en zit er helemaal door heen. Met alles , stress , school…. elke nacht huilend in me bed… soms app ik een vriendin en dan voel ik me al iets beter maar ik heb het gevoel dat het steeds erger wordt.. is het verstandig om professionele hulp te vragen? Ik ben altijd super moe en heb veel stress. Heeft u misschien een tip wat ik kan doen?

    • Laura van Kleef 24 april 2019 at 12:25

      Bedankt voor je openheid en reactie op dit blog. Uit je reactie begrijp ik dat je helemaal niet lekker in je vel zit. Je beschrijft zelfs dat je er helemaal doorheen zit. Geen fijn gevoel. Ook herkenbaar voor mij destijds en nog wel eens overvalt me dit gevoel. Bij jou is dit een gevoel dat er NU is en je serieus mag nemen. Ik heb een vraag aan je: Heb je dit gevoel al met je ouders gedeeld? Dat is denk ik allereerst erg belangrijk. Daarnaast zou je eens langs kunnen komen in mijn praktijk voor een sessie. Gewoon om samen te kijken hoe je weer vooruit komt. Professionele hulp zou ik wel inschakelen ja. Je zou ook eens langs de huisarts kunnen gaan en kunnen vragen om een doorverwijzing naar een psycholoog. Ik hoop dat je hier iets mee kunt.
      Lieve groet, Laura

  • Beste laura,

    Ik heb de laatste tijd last van een mental breakdown. Dit komt allemaal door het stressen op mijn werk en aangezien ik geen nee kan zeggen tegen iemand. Ik werk bijna 8 uur per dag en daarna help ik thuis nog heel veel. Ik merk nu ook al een tijdje dat ik gewoon van blij ineens na kei depresief ga en zelf wil huilen. Vroeger verweten ze dat elke keer naar mijn bloedarmoede, maar omdat ik mijn tekorten pas bijgekregen heb kan dit natuurlijk niet normaal zijn. Op fit moment weet ik eigenlijk niet meer wat te doen en mijn lief pakt mij niet serieus. Ik kan er uiteindelijk niet over praten met iemand. Dus heeft u misschien raadt over wat ik nog kan doen.

  • Hey Laura,

    Ik had een vraagje.

    Ik had vandaag ruzie met een van mijn beste vriendinnen en laatste tijd ben ik erg gestresst door school. Toen moest ik een toets maken maar ik was heel erg gefrustreerd vanwege die ruzie en ik was heel erg gestresst. Toen ik die toets ging maken stopte ik, ik kon niet meer helder denken ik werd misselijk en paniekerig. Ik werd om een of andere reden ook erg verdrietig en daar zit je dan in de klas, huilend op je stoel zonder dat iemand het merkt. Mijn docent kwam naar me toe en ik mag hem na de vakantie herkansen.

    Toen ik dit naar mijn vader appte vond hij dit “overdreven tiener bullshit”. Ik was ergens gekwetst want het is echt gebeurd. Ik weet niet of het een mental breakdown was of niet maar is dit echt bullshit?

    Groetjes Mischa.

    • Hoi Mischa,

      Ik lees in de ondertoon vooral dat je gestresst bent. Dat je je gestresst voelt, misschien voor je gevoel ‘op klappen’ staat. Zo’n ballon die alleen een klein prikje nodig heeft om te ontploffen. Belangrijk is om een manier te vinden om te ontladen. Wat heeft je lichaam nodig om die spanning eruit te kunnen laten? Misselijk, paniekerig, niet helder kunnen denken zijn allemaal signalen van jouw lichaam. Een alarmsignaal van hé Mischa, wake up! Het uiten van je emoties kun je leren. Je kunt leren je grenzen aan te geven en emoties niet zo hoog op te laten lopen.

      Jammer dat je vader het bestempeld als ‘bullshit’. Want bullshit is het zeker niet!
      Mocht je hier eens samen naar willen kijken, dan kun je altijd een sessie met me inplannen.
      Dit zijn thema’s die ik vaak tegenkom in behandelingen. (het niet serieus genomen voelen door ouders, niet gezien worden etc.)

      Lieve groet,
      Laura

  • Hey, ik had een vraagje:)

    Nou ten eerste als ik eerlijk moet zijn maak ik laatste tijd veel dingen mee zoals sterfen van familieleden (al 3 binnen 8 maanden) , ruzie van ouders dat al is geleiden tot een scheiding, en heb door corona bijna geen contact met mijn omgeving. Ik maak ookal veel dingen mee sinds ik klein ben waardoor ik me niet meer altijd compleet en oke voel en doordat kan ik me zelf nooit uiten. Ik voel me ook echt alleen en altijd verdrietig. Vaker geprobeerd maar nooit gelukt om me gevoelens te delen. Weetje misschien wat ik kan doen:/ (btw ben 18 jaar) av bedankt xxx

    • Laura van Kleef 17 mei 2020 at 08:54

      Goedemorgen,

      Dankjewel voor je berichtje met daarin je vraag. Zoals ik het lees maak je de afgelopen maanden heftige dingen mee. 3 overlijdens binnen 8 maanden is niet niks. Dat heeft tijd nodig om een plekje te krijgen… Neem je tijd daarvoor vooral. Dat is echt een proces.
      Mooi dat je zelf al inziet dat je jezelf niet compleet voelt en je je lastig kunt uiten. Wellicht heb je dit nooit geleerd hoe je dit kunt doen. Dit kun je echter wel leren. Vaak is het handig en fijn om een therapeut te hebben die je hierbij kan helpen. Hij/zij kan jou leren hoe je je gevoelens kunt leren uiten, zodat je ze kunt delen met anderen. Delen = helen, daar geloof ik heilig in!
      Ik zou dus advies vragen bij een hulpverlener/ deskundige. Dat kan bij mij in een sessie bijvoorbeeld óf je kunt ook gaan oefenen met zelf iemand in vertrouwen te nemen en het met iemand te delen die dichtbij je staat. Oefening baart kunst.
      Succes!! Liefs, Laura

  • Hey Laura,

    Ik ben een meisje van bijna 14 jaar en heb de laatste tijd last van best lange periodes dat ik me ‘mental break down’ voel. Paar meiden uit mn klas doen naar en zeggen stomme dingen. Mn tante (2e moeder voor me) is 20 nov ’18 overleden, ik heb t daar moeilijk mee. In een paar jaar tijd (vanaf mn 7e) hebben we als gezin 5 kindjes moeten achter ons moeten laten. 2 waren eigenlijk als bijna volmaakte babys, 2 miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Mn opa en oma doen stom tegen mij en mn moeder, ze zeggen nare dingen en voelen eigenlijk gewoon als vreemden. Mn moeder is een paar maanden geleden geopereerd aan voorbereidende kanker, ze is nu weer genezen. Ik heb t lastig met mn geloof (ik ben christen) maar ik heb t gevoel dat ik wat mis. ik weet niet wat ik moet doen en ik hoop dat je mij kan helpen.
    Dankjewel voor de website en alvast bedankt als je reageert.

    Lievs Emma

  • Ha Laura,

    Ik ben 13 jaar.
    En mijn BFF heeft ook last van een mental breakdown.
    Ik wil haar graag helpen.
    Heeft u een typ?

    • Laura van Kleef 31 mei 2021 at 16:54

      Hallo,

      Wat vervelend voor je vriendin.
      Wel heel lief dat je aan haar denkt en haar wilt helpen.
      Mijn tip is: Ben er voor haar. Ben een luisterend oor en geef haar af en toe een dikke oprechte knuffel. Je kunt haar zorgen niet voor haar wegnemen (dit is haar pad wat ze te bewandelen heeft) en dat hoeft ook niet, maar je kunt er wel als vriendin voor haar zijn.
      Je hoeft niet veel te ‘doen’, maar er ‘zijn’ is genoeg.

      Liefs

Leave a Reply

Volg je mij al?