Ik zit op de bank in mijn appartement. Bij te komen van een heftige week. Vorig weekend had ik een mental breakdown. Lang geleden dat ik dit zo heftig heb gehad. Ik voelde me grof gezegd echt klote met hartkloppingen, een knoop in mijn buik, huilen en boze gevoelens. Een stressgehalte dat way to hoog lag. Paniekgevoelens deden de kop op. Alsof ik de hele dag in paraatheid zat. Achterna gezeten door een leeuw of zoiets…? Heb jij dit soort gevoelens ook wel eens? Of is dit zelfs dagelijkse kost voor jou?
Ik had al 6 nachten achter elkaar slechts 2 uur per nacht geslapen. Niet gek dat ik me uitgeput voelde. Ik piekerde me suf en kon de rust niet in mijn lichaam vinden. Mijn lichaam gaf duidelijk aan dat ik over mijn grenzen was heengegaan. Flink ook. Inmiddels weet ik dat mijn lichaam me hiermee iets wil vertellen.
Ons lichaam geeft signalen af. Stress is er één van. Boosheid een andere. Negeer jij de signalen van jouw lichaam?
Of sta jij jezelf toe ernaar te luisteren?
In het blog ‘Voelen kun je het leren’ lees je meer over dit onderwerp. Erg interessant en belangrijk voor herstel van een eetstoornis!
Het komt niet uit het niets
De afgelopen weken waren emotioneel pittig. Gesprekken met mijn ouders over vroeger en nu. Over mijn eetstoornistijd. Over mijn pijn en verdriet. Mijn boosheid. En over de pijn en verdriet van hen. Over hun stuk. Hoe voelen zij zich hierin en wat vertelt het verleden aan hen? Deze gesprekken gaan diep en zijn best lastig en confronterend. Is dat erg? Nee, ik vind het fijn om hier met elkaar open over te kunnen praten. Veel energie kost het wel. Op het moment zelf besef ik dat meestal niet zo. Het afgelopen weekend kwam het bewijs dat dit dus wel zo is. Herken jij dat? Dat je bijvoorbeeld in therapie diep teruggaat naar jouw verleden. Dat je pittige stukken bespreekt en jijzelf denkt ‘ach valt wel mee’. We maken zo snel iets kleiner dan dat het eigenlijk is. Ik ben ervan overtuigd dat je lijf echt wel aangeeft dat het iets groots is, op welke manier dan ook. Dit uit zich bijvoorbeeld in paniekgevoelens, angst, een knoop in je maag, hoofdpijn. Dit kan zich op verschillende manieren uiten. De volgende stap is: hoe luister je hiernaar en wat doe je ermee?
Vroeger duurden dit soort periodes maanden
Een paar jaar geleden had ik niet uit deze cirkel kunnen stappen. Dan hield zo’n stressperiode soms maanden lang aan. Nu herken ik de klachten en weet ik dat er iets is wat heel belangrijk is: mezelf op nr. 1 zetten. Oké, in het moment zelf lukt dat niet. Dan overzie ik alles niet meer. Voor mij helpt het om er met mensen die dichtbij me staan over te praten.
Wat te doen?
Misschien herken jij je in hetgeen ik hierboven heb geschreven. Het is belangrijk hier iets mee te doen. In dit blog geef ik je 6 tips wat je kunt doen als je een mental breakdown hebt.
1.
Praat erover
Het voelde dit weekend alsof ik niemand wilde zien. Ieder contact, al was het in de supermarkt, bezorgde me een paniekgevoel. Alleen met mijn vriend wilde ik praten. Bij hem kan ik sowieso mijn hart luchten. Super fijn. Veel prikkels kon ik er even niet bij hebben. Ik ging in bed liggen en appte een goede vriendin van me. Ze belde direct terug. De tranen rolden over mijn wangen. Ik kon mijn verhaal bij haar doen. Dat luchtte op. De knoop in mijn maag verdween. Hiermee wil ik schetsen dat:’hoe eng of onnodig het soms ook lijkt’, juist het contact met anderen kan jou helpen. Het stil willen houden en net doen alsof het goed gaat, maakt het probleem alleen maar erger. Praat er met iemand over.
2.
Kom in beweging
Als je je in paniek of ellendig voelt is het vaak verleidelijk om jezelf af te zonderen, in bed te gaan liggen en niets te doen. Mij helpt het dan juist om naar buiten te gaan. Even een blokje om te lopen, met mijn voeten op de grond te stampen en hardop in de lucht te zeggen wat me op mijn hart ligt. Mij helpt dit in ieder geval. Doe ermee wat jij wilt en wat jou helpt.
3.
Accepteer dat je je rot voelt
Jezelf rot voelen is natuurlijk helemaal niet fijn. Ik wil altijd het liefst dat dit gevoel zo snel mogelijk weg is. Hoe werkt dat bij jou? Vroeger ging ik in zo’n situatie juist ‘leuke dingen doen en ondernemen’. Genoot ik daarvan? Nee, want het gevoel ging er niet mee weg. Ik ging me er alleen maar rotter door voelen. Ik had juist rust nodig, maar deed het tegenovergestelde: ik ging vechten tegen het gevoel. Het gevoel onderdrukken. Nu weet ik dat dit niet werkt en dat het gevoel dan juist harder terugkomt. Ik kan steeds beter accepteren dat ik me soms echt klote voel. In de volgende tip zal ik vertellen wat voor mij dan werkt.
4.
Zet jezelf op nr. 1
Na jarenlang paniek en stress gehad te hebben, luister ik nu meer naar de signalen die mijn lichaam me geeft. Soms wel te laat, zoals nu dus. Het geeft aan dat ik te ver over mijn grenzen ben heengegaan. Wat ik nu doe als ik dit ervaar is mijn agenda erbij te pakken en afspraken te cancelen die me stress opleveren. Ook al is dit met een beste vriendin of is dit jammer voor de ander. Ik heb er niets aan om te pleasen. Ik help mezelf er niet mee om naar afspraken te gaan waarbij ik me niet prettig voel. Ik plan me-time in. Tijd voor een wandeling, tijd om lekker op de bank te mogen liggen. Even niemand anders dan ikzelf.
5.
Geef je grenzen ! op tijd ! aan
Stress of paniek is een teken dat je ergens te ver bent gegaan. Het is er niet voor niets. Het geeft aan dat je niet op tijd je grenzen hebt aangegeven. Dat je de signalen niet vroeg genoeg hebt opgepikt. Dit zit vaak in een opstapeling van kleine dingen die in jouw leven spelen. Het lijken kleine zaakjes waarbij je denkt: ‘ach dat kan ik wel even doen’. Als deze kleine dingen zich regelmatig voordoen en je daarin jouw eigen gevoel voorbij gaat, liggen stress en paniek op de loer. Met alle gevolgen van dien. Een belangrijke les: ‘geef op tijd je grenzen aan’. Zeg een keer nee tegen die vriendin die met jou wil afspreken, terwijl jij voelt dat je liever een avondje alleen bent. Als de ander daardoor teleurgesteld is, is dat niet jouw probleem. Zeg eens nee tegen het moeten schoonmaken van je huis. Morgen weer een dag. Zo blijf je zelf energiek en loop je niet leeg door externe factoren.
6.
Zoek professionele hulp
Een tip die ik je wil meegeven, eigenlijk al voordat je een mental breakdown hebt: Wees niet bang om professionele hulp te zoeken. Voor mij is het heel normaal om naar een coach, ervaringsdeskundige of een therapeut te gaan. In mijn ogen is dit ook niets om je voor te hoeven schamen. Ik vind het juist sterk als iemand kiest om aan zichzelf te werken. Om de diepere lagen in jou en de dingen waar je last van hebt aan te pakken. Het helpt mij in ieder geval nog altijd vooruit.
Wil jij hulp bij de problematiek die onder jouw eetstoornis verschuilt zit? Wil jij nieuwe stappen zetten? Wil jij meer zelfvertrouwen, eigenwaarde en kunnen zijn wie jij écht bent, los van de eetstoornis? Neem dan contact op met mij. Een kennismakingsgesprek is altijd gratis. Helemaal vrijblijvend. Hierin kunnen we samen kijken naar wat jij nodig hebt en hoe jij geholpen kunt worden. Kies je ervoor om zelf te blijven worstelen? Of wil je samen met een ervaringsdeskundige stappen vooruit zetten? Het is aan jou!
Wat doe jij als jij last hebt van een mental breakdown? Hoe kom jij er weer uit? Wat helpt jou? Ik zou het leuk vinden dit te lezen in een reactie onder dit blog.
Voor nu wens ik je een hele fijne dag toe.
Lieve groetjes,
Laura
Beste Laura,
ik hoop dat je mij kan helpen, mijn vriendin heeft mij gisteren even op stop gezet omdat ze een mental breakdown heeft.
En zegt dat ze nog heel veel van me houdt en om me geeft maar door kleine puntjes in ons relatie het even niet meer weet en rust nodig heeft.
Dus dat geef ik haar nu ook maar heb het er heel heel zwaar mee. Want wat ik met haar had was goed en dat weet zij zelf ook dat weet ik 1000% zeker.
En ze heeft deze week ook tentamens en ze heeft het moeilijk om een stage plek te vinden voor 5 maanden buitenland en 5 maanden Nederland, dat wou ze special voor mij doen ook! En ze heeft het moeilijk omdat ze over 5 maanden ook 20 weken naar Thailand en Bali gaat voor school en mij ook moest achterlaten.
Maat tog besloot ze het stop te zetten nu en kijken of ze me echt gaat missen of zo iets dergelijks.
Maar mijn vraag Is of het verstandig is om net zoo lang te wachten tot dat zij mij zelf bericht ?
Hoop dat u me hierbij kan helpen of raad kan geven.
Met vriendelijke groet,
Mike van Dalen