De reis is begonnen. Als wonende dame in hartje Breda, kan ik niet anders toegeven dan dat ik best verwend ben. Ik hoef maar mijn deur uit te stappen en ik word ondergedompeld in gezellige straatjes met knusse cafeetjes waar ik wekelijks een cappuccino drink of langsga voor een heerlijke lunch. Zo zag mijn leven er 10 dagen geleden nog uit. Nu is het anders. “Nature is calling me”. We zijn inmiddels vanuit het Drenthse Emmen, doorgereden naar Denemarken. Hier hebben we al veel moois gezien en beleefd. Van een heerlijk dagje wellness, wandelingen door de Deense natuur, de drukke straten van Kopenhagen tot outdoor slapen in de wildernis.
Een warme deken
Waar ik het meest tegenop zag voor de reis, was de kou. Ik had verwacht dat ik ’s nachts wakker zou liggen van koude voeten en handen. Normaliter douche ik altijd voor het slapengaan. Je kunt wel raden waarom. Niets is minder waar. Overdag is het nog niet kouder geweest dan 17 graden. Volop zon, heerlijk! Én we staan op fijne campings waar we het gemak hebben van douches. De nachten zijn soms wel koud, met heldere luchten vol met sterren. Prachtig om te zien! Met de warme dekens die we mee hebben genomen is het goed vertoeven. Ik kan alleen maar zeggen: i love it!
Loslaten van een doel
Ging de eerste week reizen me gemakkelijk af? Niet helemaal. Ik twijfelde soms waar ik aan was begonnen. Waarom wilde ik ook alweer zo graag voor een langere tijd weg? Waarom wilde ik back to basic en de luxe inruilen die ik thuis had? Wat ik het meest moeilijk vind, is het loslaten van waar ik wil zijn. Loslaten van waar ik naartoe wil. Echt leven, zonder altijd maar een doel na te streven. Was ik nog in Nederland, zat ik met mijn hoofd al in Denemarken. Eenmaal in Denemarken werd mijn doel Noorwegen. Hier werd ik de afgelopen week flink mee geconfronteerd. Met discussies, irritaties met mijn vriend en gesprekken met mezelf als gevolg. Tja, ik wist vooraf al dat dit een les voor me ging zijn. Inmiddels lukt het me al steeds beter. Genieten van het nu, van waar ik nu ben en niet met morgen, overmorgen of volgende week bezig zijn. Eenvoudig? Nee. Bevrijdend en fijn: jazeker!
Controle
Het gaat hier over controle. Me vasthouden aan vastigheden die eigenlijk helemaal geen vaststaand iets zijn. Het verzamelen van de spullen voor de reis, de vertrekdatum, de bestemming: ik wilde het vast hebben. Staande als een rots die niet omver te duwen was. Bracht me dit rust? Mwah…op korte termijn misschien een beetje, maar het maakte me niet blij. Ik stond met name in de vechtmodus. Ik heb er veel over nagedacht, met Wouter over gesproken en gevoeld waar dit vandaan kwam. Voor mijn gevoel werd mijn veilige basis onder mijn voeten weggehaald: uit Nederland vertrekken, mijn familie en vrienden gedag zeggen en mijn appartement verlaten. Een pittig stuk. Wie ben ik zonder deze basis? Wie ben ik zonder mijn familie, mijn vrienden en mijn thuis? Rationeel weet ik dat ik dan nog steeds Laura ben, maar gevoelsmatig was ik haar een beetje kwijt.
Overlaten aan toeval
Inmiddels zijn we in Zweden aangekomen. Zweden voelt als een oase van rust. Een prachtig natuur met riviertjes en bosrijk met mooie sparren en dennen. Een eland heb ik nog niet gespot, maar die komen we vast nog wel tegen. In Denemarken hebben we overigens wel veel herten gezien. Wauw, wat een fantastische beesten! Ik leer steeds meer om af en toe de controle meer los te laten. Het te laten komen zoals het komt. Het allemansrecht in Zweden is daar ideaal voor. We mogen vrijwel overal kamperen waar we willen. Vannacht heb ik voor het eerst in een tentje in de wilde natuur geslapen. Na een mooie wandeling door het nationaal park Söderåsen bepakt met backpack op ons rug, hebben we een vuurtje gemaakt, een simpele maaltijd gekookt en tussen de koeien geslapen. Een bijzondere beleving kan ik je zeggen! Even echt back to basic. Dit proeft naar meer. Nu ik dit blog schrijf, zit ik weer veilig op de camping bij onze bus. Net iets meer luxe, ook dat kan ik erg waarderen. Juist de afwisseling tussen het kamperen op een camping met een warme douche én outdoor slapen, zorgen ervoor dat ik me nog meer bewust word van hoe goed wij het als mens hebben. Het overlaten aan toeval is iets waar ik de komende maanden meer in wil leren. To be continued:)…
Jij kan dit, op zeker!