Gisteravond had ik het er met mijn vriendinnen over: we stellen steeds hogere eisen. Heb je na lang zoeken een gaaf appartement gevonden, een paar maanden later vind je het balkon toch best klein of klaag je over de afwas die je met de hand moet doen. Tja, een vaatwasser zou geen overbodige luxe zijn. Maar onthoud: goed is ook een keer goed hè?. Het kan altijd beter, luxer, mooier, perfecter. Maar wil je daarnaar streven? Wil je altijd bezig zijn met presteren? Of mag je ook genieten van wat je al hebt bereikt?
Focus vanuit de eis
Het stellen van eisen is eigenlijk iets positiefs. Het zorgt ervoor dat je gefocust ben om je doelen te behalen. Je wilt het beste resultaat en alles uit jezelf halen. Met eisen stellen kun je hierdoor ver komen in je leven. Immers zonder doelen in ons leven, zouden we misschien wel heel passief worden. Ikzelf stel vaak hoge eisen aan mezelf. Dit zorgt er bij mij voor dat ik mijn doelen behaal. Maar ook zorgt dit vaak voor irritatie, bijvoorbeeld wanneer ik niet precies aan mijn opgelegde eisen kan voldoen en ik de lat voor mezelf weer te hoog heb gelegd.Herkenbaar voor jou?
Eisen die je belemmeren
Je kunt dus ook te hoge eisen stellen aan jezelf en anderen. Doelen die (nog) te hoog gegrepen voor je zijn. Bij mij leverde dit vaak veel stress en boosheid op. Ook voelde ik me gefaald wanneer ik niet bereikte wat ik zo graag wilde. Ook voor mensen in je omgeving kan het lastig zijn wanneer jij veeleisend bent. Zeker wanneer zij voor zichzelf de lat minder hoog leggen, kan jouw kritiek ook hen gaan belemmeren.
Leren eisen bij te stellen
Je mag zeker eisen aan jezelf blijven stellen. Het is alleen de kunst om díe eisen te gaan stellen die voor jou haalbaar en helpend zijn. Wat voor mij heel belangrijk is geweest, is om te leren tevreden te zijn met een ‘not’ perfect resultaat. In plaats van mijn aandacht te richten op wat er allemaal niet goed ging ik kijken naar alle goede stappen die ik al had genomen om tot een resultaat te komen. Ook in mijn relatie met mijn ex-vriend heb ik moeten leren mijn eisen bij te stellen. Ik wilde hem in het begin ‘veranderen’. Ik wilde dat hij zag dat de was moest worden opgevouwen, dat hij uit zichzelf de stofzuiger pakte of het initiatief nam een avondje te koken. Ik was dus niet alleen heel kritisch naar mezelf, maar ook ervoer ik dat ik heel hoge eisen aan anderen stelde. Stel jij ook hoge eisen aan jezelf en anderen?
Geef een compliment
Ik merkte dat het me niks opleverde zo kritisch naar mezelf en naar andere te blijven kijken. Een ander raakte echt niet gemotiveerd wanneer ik weer begon over wat hij of zij niet had gedaan. Ik moest het gaan omdraaien. Ik ben gaan letten op het geven van complimenten. Om me op de positieve punten te richten. Hoe fijn is het als je een compliment krijgt? Het motiveert je, geeft je een fijn gevoel, je wordt er blij van en je voelt je gewaardeerd. En ik kan je vertellen, het vermindert een hoop irritatie.
Jouw irritaties bij anderen zeggen veel over jezelf
Mensen die hoge eisen stellen aan zichzelf, doen dit vaak ook bij anderen. Als jij je irriteert aan iemand, zegt dit vaak veel over jouw hoge eisen aan jezelf. Zo kunnen jouw irritaties over anderen een weerspiegeling van jezelf zijn. Als je je bijvoorbeeld mateloos ergert aan een collega die zijn werk in jouw ogen langzaam uitvoert, kun je jezelf eens afvragen waar dit gevoel vandaan komt. Jouw eisen hoeven niet de eisen van jouw collega te zijn. Misschien maakt het jouw collega niks uit als een opdracht te laat af is, terwijl jij je in het zweet werkt om alles op tijd af te krijgen. Een belangrijke les die ikzelf heb geleerd: je kunt de ander niet veranderen. Je hebt alleen jezelf ermee om zo gefrustreerd te zijn. Laat de verantwoordelijkheid van het gedrag van de ander bij de ander liggen. Het is niet jouw ‘pakkie-an’ om de verantwoordelijkheid van de ander te dragen.
Hoe stel jij realistische doelen voor jezelf, zodat je minder gefrustreerd en teleurgesteld raakt? Ik zou het leuk vinden dit van jou te horen. Plaats je een reactie onder dit bericht?
