Wat een raar woord eigenlijk ‘binnenvetter’. Alsof je vanbinnen in je lichaam vet opslaat. Hmm..misschien kan daar zelfs wel een kern van waarheid inzitten. Wat ik versta onder een binnenvetter is iemand die zijn emoties inhoudt. Iemand die weinig deelt over wat er in ‘m omgaat. Iemand die zich vanbuiten groter voordoet dan die zich vanbinnen voelt. Dit heeft mijns inziens gevolgen voor je gezondheid. Je emoties inhouden is niet gezond. Dat heb ik zelf ook aan den lijve ondervonden. Je kunt er allerlei lichamelijke klachten van krijgen en er zeer zeker ziek van worden. Volgens mijn visie hebben veel auto-immuunziektes, lichamelijke en psychische klachten te maken met het onderdrukken van emoties. Hierover schrijf ik in deze blog.
Hoe word je een binnenvetter?
Je wordt niet geboren als binnenvetter. Althans, we kunnen al wel veel van onze moeder in de baarmoeder voelen en daardoor bepaalde patronen ontwikkelen in ons latere leven. Maar dat even terzijde. Veel kinderen krijgen de boodschap mee dat ze ‘sterk’ moeten zijn, ‘even door moeten bijten’, of ‘niet bang hoeven te zijn’. Ze krijgen de boodschap mee dat emoties tonen niet altijd kan of zelfs ‘zwak’ is. Wanneer een kind dit maar vaak genoeg te horen krijgt of onderhuids voelt, gaat het bepaalde emoties onderdrukken. Niet uiten wordt dan je overleving. Dit hoeft trouwens niet persé bij je ouders te liggen. Het kan ook zijn dat je in je jeugd een nare ervaring meemaakt bij het uiten van je emoties aan je omgeving. En dat je daardoor onbewust een besluit maakt: ‘dit niet meer’.
Het lijkt onschuldig
Het worden van een binnenvetter kan ‘m al in “onschuldige” opmerkingen zitten. Bijvoorbeeld wanneer je een keer wordt uitgelachen als je iets over jezelf deelt of gevoelens uit. Of dat je belachelijk wordt gemaakt. Pesten lijkt voor sommigen ‘onschuldig’, maar opmerkingen kunnen voor een kind zeer pijnlijk zijn. Ook al lijken ze op het eerste ogenblik niet zo ‘ernstig’. Wat ikzelf al op jonge leeftijd heb beslist is om ‘sterk’ te zijn. Ik weet nog goed dat ik op mijn 7e bewuste gedachtes had over dat ik niet mocht huilen. Ik wilde er zijn voor mijn ouders en voor mijn zus. Onbewust zorgde ik voor mijn gevoel voor ze door sterk te zijn. Zo was ik geen ‘last’. Dat ik hiermee een binnenvetter werd en wat dit later voor gevolgen zou hebben, wist ik uiteraard niet.
Vanbinnen kun je veel schade aanrichten
Door aan de buitenkant te doen alsof je altijd sterk bent, het wel onder ‘controle’ hebt en het goed met je gaat (terwijl je dit vanbinnen anders voelt), kun je veel schade vanbinnen in je aanrichten. Door het inhouden van je gevoelens, kun je veel stress in je lichaam opslaan. Die stress zorgt op een gegeven moment voor fysieke en psychische klachten. Zelf heb ik dit jarenlang ervaren. Ik wist toen niet dat mijn klachten kwamen uit het vasthouden van mijn emoties. Het voelde voor mij ook alsof ik woest was op alles en iedereen. Logisch ook, als je al die emoties die je wel voelt, toch binnenhoudt. Op een gegeven moment ontploft de bom.
Depressie, vermoeidheid en burn-out door het ‘binnenvetten’
Het kost natuurlijk bakken vol energie om je emoties er zo onder te houden. Je kunt het zien als een bal die jij onder water probeert te houden. Probeer dat maar eens: dat kost energie! Zoals ik eerder schreef zette ik vroeger altijd een lach op mijn gezicht, ongeacht hoe slecht ik me voelde. Vast herkenbaar voor jou. Aan het eind van de dag ben je dan helemaal opgebrand.
Ik zie een depressie ook als gevolg van het ‘niet uiten van emoties’. Als je lang je emoties binnenhoudt, ga je je slecht voelen. Dat kan niet anders. Boosheid, angst en verdriet voelen we allemaal wel eens. Echter als je dit niet kunt ontladen, slaat het zich in je lichaam op. Logisch dat je je dan depressief gaat voelen. En ook bij burn-out zie je ook dat mensen emotioneel helemaal zijn opgebrand. Ze gaan lang over hun eigen grens heen. Dit geeft wel aan dat de ‘voeling’ met het lichaam uit balans is. De geest heeft het overgenomen van het lichaam.
De weg naar heling
Herken jij je in het bovenstaande? Dan is de kans best groot dat je een binnenvetter bent. Dit hoeft niet te betekenen dat je een burn-out of depressie krijgt, maar het ligt wel op de loer. Voorkomen is beter dan genezen. De eerste stap is dat je leert jouw gevoelens bespreekbaar te maken. Je kunt beginnen met iemand die je vertrouwt. Een goede vriend(in), je vader, moeder of iemand anders. Je zult merken dat wanneer je je gevoelens leert bespreken, dat er al een last van je schouders valt. Met alleen praten ben je er echter nog niet is mijn ervaring. Ik kan je verder helpen bij het leren ‘voelen’ in je lichaam. De taal en signalen van je lichaam weer leren herkennen. Wil je hier stappen in zetten? Neem dan gerust contact met me op. Samen kunnen we kijken wat jij nodig hebt om weer lekker in je vel te komen zitten.
