Krop jij jouw boosheid op?

Veel mensen met eetstoornissen houden hun boosheid in. En misschien ben je je daar wel helemaal niet bewust van. Misschien denk je dat je niet boos bent. Ik geloof dat ieder mens die met een eetstoornis worstelt, een mate van boosheid in zichzelf heeft. Ik zie een eetstoornis dan ook als verkapte boosheid. Een boosheid die je op jezelf richt door jezelf te straffen. Door niet/ weinig te eten, veel te bewegen, jezelf regels op te leggen of jezelf juist vol te proppen met allerlei voeding. Destructief. Verwoestend voor jouzelf. De boosheid die je nu op jezelf richt, is in de bottom line niet terecht. Die boosheid hoort ergens anders thuis. Niet in jou, niet richting jou.

Wat heb jij meegekregen over boosheid?

Veel mensen vinden het makkelijker om blijheid en angst te ervaren dan boosheid. Verdriet is nog zo’n emotie die voor veel mensen taboe is. Maar even terug naar boosheid, want daar gaat deze blog over. Het verbaast me hoeveel mensen niet hebben geleerd om boos te worden. Ikzelf ben daar ook een voorbeeld van. Belangrijk hierbij is te kijken naar je opvoeding: hoe werd vroeger bij jou thuis met boosheid omgegaan? Er zijn namelijk redenen die ervoor zorgen dat jij het nu moeilijk vindt om boos te worden. Bijv.:

• Je ouders werden nooit boos. Ze gaven geen grenzen aan en/of lieten over zich heenlopen. Je hebt het dus nooit gezien als voorbeeld.
• Jij werd wel boos, maar je boosheid kreeg geen plek. Het werd genegeerd, je werd naar je kamer gestuurd, er werd niet over gepraat of het werd zelfs weggelachen.
• Jou werd verteld dat boosheid niet hoort. Dat het niet netjes is, niet gepast, vervelend voor je omgeving.
• Je voelde onderhuids wel boosheid van jezelf en je ouders, maar hier werd niet over gepraat. Alles werd ‘gladgestreken’, de goede vrede werd bewaard. Dit kan jou het gevoel geven dat boosheid slecht is en dat je het vooral weg moet stoppen.
• Je kreeg de boodschap mee dat je lief, zorgzaam en netjes moest zijn. Een pleaser dus. En pleasers worden “natuurlijk” niet boos.

Boosheid als negatieve emotie

Onterecht wordt boosheid vaak als een negatieve emotie gezien. Enorm zonde. Emoties zijn niet positief of negatief. Emoties, waaronder ook boosheid, zijn onlosmakelijk verbonden met het mens zijn. Ja, natuurlijk voel je je liever blij dan boos, maar dat maakt boosheid niet tot een negatieve emotie. In boosheid zit zelfs een enorme kracht. Het is een heel pure emotie. Zonder boosheid zouden we geen grenzen aan kunnen geven en zouden we finaal over ons heen laten lopen. Als je de pure energie van boosheid laat stromen, zal je merken dat deze emotie maar heel kort duurt. Het is de manier hoe wij ermee omgaan, die het zo ingewikkeld maakt. We bestempelen het als iets negatiefs en houden daardoor onze boosheid in. Met alle gevolgen van dien. Ingehouden/ opgekropte boosheid maakt je ziek. Je richt de boosheid dan op jezelf in plaats van daar waar die hoort. Als het er dan toch na een hele tijd uitkomt, gebeurt dit vaak tegen de mensen waar de boosheid eigenlijk niet thuishoort óf het is buiten proporties (ontploffing). Boosheid is dan niet meer functioneel en lucht ook niet meer op. Je zou het dan wel als negatief kunnen zien. 

Het leek wel of ik ieder moment kon ontploffen

Zelf richtte ik ook mijn boosheid op mezelf. Ik was me er ook niet van bewust hóe boos ik was. In ons gezin heb ik nooit geleerd hoe ik boosheid ter sprake kon brengen of het kon uiten. Ik kende het gewoonweg niet. Mijn ouders zie ik nooit boos. Nou zelden dan. Het gevolg? Ik liep jarenlang met hartkloppingen, had lichamelijke klachten, hoofdpijn en veel adrenaline in mijn lichaam. Het leek wel of ik ieder moment kon ontploffen. Maar dapper op mijn tanden bijtend hield ik mijn boosheid in. Ik werd me hier pas van bewust op mijn 23e, toen een goede psychotherapeut mij wees op mijn boosheid. Hij zei: ‘Laura, jij bent niet boos, jij bent furieus’. Die opmerking van Jørgen zal ik nooit vergeten. Ik vond het confronterend wat hij zei, maar het was zo raak! Dankjewel hiervoor Jørgen.