Op Instagram, in mijn besloten Facebookgroep en bij mijn cliënten hoor ik het vaak: ‘ik wil ervan af!’. Die rot eetstoornis, die vervelende gedachten en nare gevoelens die erbij komen kijken: “ik wil ze niet meer”. Ikzelf had ook zo’n houding met mijn eetstoornis en ook later met gevoelens die onder de eetstoornis lagen. Tot pakweg 1,5 jaar geleden wilde ik ook van ‘vervelende’ gevoelens af. Ik zet “vervelende” niet voor niets tussen haakjes. Ergens hebben we bepaalde emoties als ‘fijn’ en andere als ‘lastig’ bestempeld.
Deurtje dicht, toedeloe ermee!
Een eetstoornis geeft voor mij het signaal dat je ergens helemaal klaar mee bent. Je bent het ‘kotsbeu’ (anorexia) of je verteerd het niet meer (boulimia/ BED). Dit gaat voor mij over emotionele stukken die in je spelen. En dat wat je kotsbeu bent of niet meer verteerd, zijn vaak gevoelens die je voelt. Gevoelens waar je je geen raad mee weet en die je met je eetstoornis onderdrukt. Eigenlijk zeg je met je eetstoornis al tegen je gevoelens: deurtje dicht, toedeloe ermee! Maar helpt dat? Helpt het om van bepaalde gevoelens ‘af te willen’? ‘Er klaar mee te zijn’? Mijn ervaring is dat het juist averechts werkt. Je zwemt namelijk constant tegen de stroom in. Tegen de stroom van je gevoelens. Je bent er keihard mee in gevecht, omdat je ze niet wilt voelen. Neem maar van mij aan: het gevecht tegen je gevoelens ga je echt niet winnen.
Life is a rollercoaster
Soms voel je leegte in je buik of je voelt je onzeker. Op een ander moment voel je je eenzaam of bang. Het ene moment voel je weerstand in je lichaam, het andere moment voelt het alsof je de hele wereld aan kunt. En een dag later zakt de moed je in de schoenen. Emoties wisselen zich af. Keer op keer. Al die emoties die je voelt, mag je serieus nemen. Je kunt je niet altijd even goed voelen. Je kunt niet altijd vrolijk zijn. We hebben soms gewoon mindere dagen. Ze horen bij het leven. Ben jij bereid om ál die gevoelens in jezelf serieus te nemen? Om ernaar te luisteren? Zowel naar het verdriet als naar jouw vreugde? Mag de hardheid in jou bestaan naast jouw zachtheid? Het bange kind in jou en het kind vol zelfvertrouwen er zijn?
Wat druk jij weg? Wat mag er van jou niet zijn?
Het moge duidelijk zijn dat het wegdrukken van emoties je alleen maar ‘zieker’ maken en ervoor zorgt dat je steeds verder van jezelf verwijdert raakt. Wat mij heeft geholpen is om precies dát te gaan doen wat tegenovergesteld was aan wat ik altijd deed. Ik was flink verhard in mijn eetstoornis. Ik stond strak van de spanning, mijn gezicht strak (kaken stevig op elkaar) en mijn nek- en schouderspieren aangespannen. Ik werd uitgedaagd om juist het tegenovergestelde toe te laten, namelijk de zachtheid in mezelf. Die was ik ergens kwijtgeraakt. Hetzelfde gold voor mijn hoofd die altijd de boventoon voerde. Het werd de uitdaging om naar mijn hart te gaan luisteren in plaats van naar mijn hoofd. Naar mijn gevoelens in plaats van naar mijn gedachten. Zo kan ook jij leren om dichter tot je gevoel te komen. Wil je dat “nare” gevoelens minder worden, dan zal je die nare gevoelens eerst echt mogen gaan voelen. Juist als we bereid zijn om dingen echt aan te kijken, worden ze kleiner.
Ook verdriet hoort bij jou. Angst. En boosheid. Alles hoort erbij. En heeft recht van spreken.
Alles in jou wil gezien worden
Alle emoties of blokkades in jou willen gezien worden. Achter deze stukken, schuilen vaak innerlijke kindstukken. Stukken uit je (vroege) jeugd. Wat zou je met een kindje doen dat zich verdrietig voelt of wat bang is? Schop je die de deur uit, net zoals je met je emoties doet? Word je boos op het kind dat verdrietig is? Dat zou je nooit doen toch!? En toch is dat wat je met je eigen emoties doet. Ze mogen er gewoonweg niet zijn. Om jezelf te bevrijden van je eetstoornis is het dus de kunst om je emoties weer te ontvangen. Ik zeg daarmee niet dat je erin moet verdwijnen. Je kunt (evt. samen met een therapeut) leren om ze welkom te heten. Alle delen in jou. Vaak zijn we gewend geraakt om tegen deze delen in onszelf te gaan vechten. Hoe meer je vecht, hoe minder er van jou overblijft. De controle die je denkt te hebben, is dus echt alleen maar schijn.
Hoe dan?
Je emoties toelaten en ze leren erkennen is een proces. Een proces dat vraagt om moed en zachtheid. Pijn verdoven en niet willen voelen is in ieder geval niet de oplossing. De oplossing ligt ‘m binnenin jou, in je gevoel. Misschien denk je nu? Ja leuk, maar hoe ga ik die gevoelens dan ooit leren accepteren? Hier wil ik je graag bij helpen. Je moet het wel zelf doen, maar je hoeft het zeker niet alleen te doen. Sterker nog: het is goed om hier hulp bij te krijgen. Zelf zie je vaak je eigen patronen door je eigen gekleurde bril met blinde vlekken. Het is fijn dat er iemand met je meekijkt door een andere, schone bril.
Wanneer je bereid bent om met jezelf aan de slag te gaan en dit onder goede begeleiding te doen, weet dan dat ik er voor je ben!
Lieve groet,
Laura
?? goed verhaal Laura, Van weggestopte emoties worden we ziek! Je schiet er niets mee op. Hoogste tijd om jezelf op een andere, nieuwe manier te leren kennen ?. Bevalt mij reuze goed.
Succes!