Daar sta jij, met al je ongemak
Je hebt van die mensen die áltijd relaxed lijken, op hun gemak bij anderen, gemakkelijk een praatje makend. Gewoon chill in de ruimte. Een soort allemandsvriend. En daar sta jij. Met ongemak in je buik, een knoop in je maag, twijfelend over of je wel het goede zegt. Je lijf begint zich ermee te bemoeien. Eerst voel je het in je maag, een spannend, drukkend gevoel. Daarna komt je hoofd erbij. Ja hoor, het cirkeltje is weer rond; ‘het lukt je weer niet’. Ook jij wilt je relaxed voelen in contact met de ander. Stiekem ben je best jaloers op de ander. Je zou best een beetje relaxedheid willen jatten. 😉
Alles in jou wil gezien worden
Ik schrijf dit niet zomaar. Voor mij is dit een herkenbaar fenomeen. Vooral in het verleden heb ik dit heel vaak meegemaakt. Me niet op m’n gemak kunnen voelen bij andere mensen. Het liefst weg willen rennen, omdat het in mijn lijf zo spannend voelde. Bij mensen die héél dichtbij me staan, mijn partner en kinderen, voel ik me gelukkig wel op mijn gemak. En ook bij mijn gezin en schoonfamilie. Maar daarbuiten, vooral bij nieuwe mensen kan dit heel spannend voelen. Mijn lijf schreeuwt dan gewoon om veiligheid. Waarom ik dit schrijf? Juist omdat ik dit zo herken. Gelukkig is het inmiddels mijn talent geworden om anderen hierbij te helpen. Om jou de veiligheid in je eigen lijf weer te laten voelen. Om jou te ZIEN. Helemaal zoals je bent. Is dat niet waar het hier allemaal om draait? Dat ALLES in jou schreeuwt om gezien te worden!?
Zichtbaar worden is de opening naar herstel
Oké, dus eigenlijk zegt al het ongemak in jouw lichaam; hé hallo!? ik wil gezien worden! Maarja, hoe doe je dat? Hoe laat je jezelf zien? Voor mij begint dit met mezelf uitspreken. Ook daar waar het schuurt. Juist daar waar je normaal je mond houdt en je je woorden inslikt omdat je bang bent wat de ander daarvan vindt. Dáár ligt het herstel. Daar ligt namelijk jouw grens. En aan die grens kun je groeien. Alleen daar. Niet voor de grens, maar zo nét eroverheen ligt jouw groei.
Ik werd ziek van mezelf niet laten horen
Ik heb aan den lijve ondervonden wat het doet om onzichtbaar te zijn. Om mezelf weg te cijferen voor anderen, mezelf beter voor te doen en niet te zeggen wat ik eigenlijk zo graag zou willen. Puur uit angst. Het is doodeng om op te staan en positie in te nemen. Om te zeggen: DIT BEN IK….BRRR…trillend op mijn benen. Uiteraard ben ik hierin nog steeds lerende, maar juist omdat ik zo lang aan den lijve heb ondervonden wat het doet om onzichtbaar te zijn, mezelf weg te cijferen voor anderen, weet ik wat het kost. Ik werd letterlijk ziek van het niet laten horen van mezelf. Ik kreeg lichamelijke klachten (gespannen spieren, paniek, slecht slapen onrust) en mentale klachten (heel veel piekeren en aan alles twijfelen). Ik dacht destijds dat ik die klachten heel serieus moest nemen. Inmiddels heb ik ontdekt dat dit slechts afleidingsmanoeuvres zijn. Ze leiden je af van waar het daadwerkelijk omgaat. Dat inzien duurde mij jaren. Het is veel makkelijker om mee te gaan in de klachtenstroom dan om te gaan staan voor wat die angst, het ongemak en die lichamelijke klachten daadwerkelijk willen vertellen.
Doordat ik dit heb doorleefd, is het mijn kracht geworden om anderen door al die afleidingsmanoeuvres heen te kunnen zien. Dat verdien jij ook! Wacht niet langer, boek nu een introductiesessie voor maar €30,-. En voel de weldaad van eindelijk mogen zijn. Heerlijk!
