Ik word wakker. Meteen sta ik ‘aan’. Gedachten schieten heen en weer. Van die vriendin die ik nog zou appen, naar de afspraak die ik straks heb. Naar de website waar ik nog een lamp wil bestellen. Oja, en wat eten we vanavond. Ik moet nog boodschappen doen. Een andere gedachte gaat naar mijn vader die vandaag een onderzoek in het ziekenhuis heeft. Ik word me bewust van mijn brein vol gedachten. Ik word er onrustig van. Poeh…mag ik even rustig wakker worden?
Leef jij in je hoofd?
De mens anno nu leeft veel in het hoofd. Druk hebben we het daar. Allerlei plannen en ideeën draaien er rondjes. We staren per dag uren naar een beeldscherm van laptop of mobiele telefoon. Het kost veel energie. Mij maakt het onrustig. Gedachten… Ze zijn er. Als ze allemaal positief zouden zijn, zou het best leuk zijn. Maar juist onze zorgen maken we in onze gedachten. Zorgen over dingen die er helmaal nog niet zijn en er vaak ook niet eens komen. Ze maken het leven ingewikkeld. Druk en minder leuk. De titel van dit blog luidt: ‘Leef jij in jouw hoofd?’. Gedachten in je hoofd, ze komen en gaan. Als wolkjes die voorbijdrijven.
Wat ik zo gemeen vind aan gedachten hè? Dat ze niet de waarheid zijn. De waarheid is vaak heel anders.
De ondertiteling
Ik zet het ‘denken’ nu in een negatief daglicht. Natuurlijk is het niet zo zwart-wit en kunnen we met onze gedachten ook hele toffe dingen creëren. Dit blog zou zonder mijn gedachten niet tot stand zijn gekomen. Boeken, studies, de ontdekking van de lamp en de trein zouden zonder ons denken nooit zijn ontstaan. Dat is dus het positieve van ons denken. Alleen denk ik dat we het té vaak gebruiken. Constant is er dat stemmetje. Die verteller in je hoofd. Alsof er een film afspeelt in je hoofd die wordt voorzien van ondertiteling. Alsof alles wat je doet door het stemmetje nog eens bevestigd of bekritiseerd wordt. We proberen veel op te lossen met onze gedachten. Als we dan opmerken dat we negatief denken, dan mag dat niet van onszelf. Het moet allemaal positief worden. Dan realiseer je ineens dat je er moe van wordt. Je gaat ertegen vechten. Je wilt niet denken wat je denkt. Herkenbaar?
Je kunt je denken niet stoppen
Hoe harder je probeert te stoppen met denken, hoe meer je gedachten zich tegen je keren. Ze stoppen echt niet hoor! Boeddhisten noemen het de ‘monkey mind’. Gedachten die als wilde apen door je hoofd slingeren. Je krijgt ze niet te pakken. De apen zijn los en door erachteraan te rennen, raak je alleen maar meer uitgeput. Misschien kun je ze beter laten gaan, laten slingeren. Het is een onbegonnen zaak ze te vangen. Oké, fijn om te weten. Maar jij zit er nog wel mee. Wat kun je doen?
Er is een gedachte…Punt uit
Oké, gedachten zijn er. Ze komen en gaan. Het verschil zit ‘m echter in het luisteren naar de gedachte of ‘m erkennen. Je kunt nu je dit blog leest ineens denken: ‘Ik moet zo naar een verjaardag’. De gedachte is er. Daar is niets mis mee. Maar ga jij erop in? Of erken je ‘dit is een gedachte, meer niet’. Als je erop ingaat, komt er inhoud aan de gedachte:
- Ja, ik heb haar al lang niet gezien.
- Zou ze mijn cadeau leuk vinden?
- Dat cadeau, het moet nog worden ingepakt
- Er is taart op die verjaardag, wil ik dat wel?
- Ga ik alcohol drinken daar of blijf ik nuchter?
- Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om te gaan
- Je ziet herinneringen van vorige verjaardagen
- Wie zouden er allemaal zijn?
En zo raak je verstrikt in je gedachten. Het helpt je niet verder hierover na te denken. Het leven gaat zoals het gaat. Dingen komen zoals ze komen. Dit denken kost bakken met energie en je leven gaat gewoon verder.
Leuk, maar wat kan ik hiermee?
Precies, even helemaal niks. Je hoeft niet met je gedachten aan de slag. Ga daar eens mee oefenen. Laat ze er maar gewoon zijn. Verder helemaal niks. Ga er niet op in. Zeg in jezelf ‘gedachte’ en let it go. Meer niet.
Als je dit een tijdje oefent, zul je gaan merken dat er energie overblijft. Je hoeft niet alle energie meer te geven aan je gedachten. Er zal ruimte ontstaan en uiteindelijk meer rust voor andere dingen. Gedachten zijn eigenlijk manieren om alles te willen controleren. Maar daarbij ga je voorbij aan het leven. Blijf in het nu. Ervaar het zoals het is in plaats van beelden te maken in je hoofd die niet eens uitkomen. Ik ga er weer mee oefenen. Doe je mee?
Hoofd en hart in verbinding met elkaar. Dat willen we toch allemaal?
