Deze blog keert ieder jaar weer terug. Misschien heb je ‘m al eens gelezen, misschien is deze nieuw voor je. Een blog waarmee ik jou hopelijk mag helpen tijdens de feestdagen.
Als ik terugdenk aan mijn kindertijd was Kerstmis en Oudjaar fantastisch! Een feest met cadeaus, gezellig samenzijn, tot laat opblijven en natuurlijk de Jip en Janneke champagne om twaalf uur. We vierden het samen met de hele familie bij elkaar. Ik hield van de kerstboom en speelde met de figuren uit het kerststalletje wat mama onder de boom plaatste.
Op kerstavond gingen we naar de kerk, naar de kindermis. Eerste kerstdag was de traditie dat we naar opa en oma gingen. Met alle neefjes en nichtjes, gezellig binnen, genietend van de warmte van het houtvuur en de brandende kaarsjes. Zo kan ik nog uren doorschrijven hoe fantastisch dit gevoel was. Een gevoel van warmte, liefde en verbinding.
Toen de eetstoornis erbij kwam
Zo mooi als dit als kind was, zo verschrikkelijk werd de decembermaand tijdens mijn eetstoornis. Weken tot zelfs maanden van te voren begon ik me zorgen te maken over de decembermaand. Hoe kwam ik het door met al dat eten? Hoe kon ik het kerstmenu compenseren en hoe kon ik zo min mogelijk op een avond binnenkrijgen? Door al dit gepieker en gestress vooraf was het voor mij helemaal geen ‘most wonderful time of the year’. Kerst werd een regelrechte ramp! Iets wat ik het liefst over wilde slaan.
Met Oudjaar bakte papa altijd oliebollen in de garage. Hij warmde ze op boven de houtkachel. De geur van oliebollen rook je al zodra je het huis binnenstapte. Heerlijk, maar ook erg confronterend. Samen met mijn ouders en zus zaten we dan rondom de kachel. Ik keek hoe mijn vader, moeder en zus een heerlijke oliebol naar binnen werkten. Genietend van hun lekkers. Stiekem liep het water me echt in mijn mond en smachtte ik naar die oliebol, waarvan ik zei dat ik ‘m niet lustte of er geen zin in had. Ik zat daar met mijn sinaasappel. Dat voelde sterk, maar ook zo zielig en mislukt. Ik verloor weer van de eetstoornis, keer op keer.
Hoe kun je een fijne kerst hebben als je al weken van tevoren bezig bent met calorieën tellen en zo min mogelijk proberen te eten…
Triggers in omgeving
Bij mij werd mijn eetstoornis ook versterkt door mijn omgeving. Mijn moeder was al weken van te voren bezig een kerstmenu in elkaar te zetten. Ook de winkels, radio en tv richten zich op lekker eten, samenzijn en een ‘fijne kerst’. Al voordat Sinterklaas de deur uit is, lijkt de hele maatschappij gericht op Kerstmis. Maar hoe kun je nou een fijne kerst hebben als je constant bezig bent met calorieën tellen? Als je jezelf straft door zo min mogelijk te eten en jezelf groot houd met een lach op je gezicht terwijl je je vanbinnen eenzaam en bang voelt? Bang om aan te komen, bang om de controle te verliezen. Na de kerstavonden lag ik ’s avonds uitgeput in bed. Zo je best doen om het anderen naar de zin te maken. Net doen alsof het goed met je gaat, kost bakken met energie. Ik voelde me alleen, somber en vies door al het eten.
Mensen om me heen wisten niet half wat voor oorlog er in mijn hoofd gevoerd werd.
Geniet van het samenzijn
Dit is natuurlijk maar een klein deel van mijn beleving tijdens de feestdagen. Misschien herken je dingen uit mijn verhaal. Wat ik heb geleerd is om me meer te focussen op andere, niet materiële dingen in plaats van op al het eten. En ook weet nu ik dat er altijd een keuze is. Als jij niet urenlang aan tafel wil zitten, wie kan jou dan verplichten dat wel te doen? Geniet vooral van het samenzijn.
Ik ben gelukkig niet meer bezig met het willen bewegen, compenseren, calorieën tellen en al die nare dwangmatigheden. Wil jij hulp of een luisterend oor om van jouw feestdagen een relaxte tijd te maken? Stuur me dan gerust een persoonlijk berichtje of reageer op dit blog door hieronder een reactie te plaatsen. Ik zal je berichtje beantwoorden.
Volgende week komt er een nieuw blog met tips en tools hoe je van de feestdagen, ondanks je eetstoornis, toch een fijne tijd kunt maken.
Lieve groetjes,
Laura
Ik heb tussen 1997 en 2007 ongeveer anorexia gehad,dus géén leuke ‘feest’dagen??nu,na jaren helemaal vrij van anorexua????Alweer t 2e jaar met een diepe terugval,en ik zou t liefst in winterslaap gaan…2 kinderen van 10 en 9 en ik kan nergens leuk asn meedoen ??ik wíl dit niet,maar ik krijg niks voorelkaar daarin..en ik ben juist iemand die LEUKE herringen voor mijn kinderen ‘creeeren’ en dat kan ik niet…ik baal van mezelf!! Ik heb jaren gezond en compleet eetstoornisvrij mogen leven,,meer was me blijkbaar niet gegund????dus ik verpest hun feestdagen(man en kinderen en ik wil eigenlijk weggaan hier zodat zij wél een leuke fijne kerst en oud en nieuw hebben! K heb jaren vrij mogen leven! Ik wéét wat ik mis….ergens achterin mijn hoofd,maar kan niet bij dat gevoel??februari kan wat mij betreft niet vroeg genoeg beginnen?