Paradijselijk Noorwegen

De eerste ontmoeting

Nog laat in de avond waren we op zoek naar een kampeerplaats voor onze eerste nacht op Noorse bodem. Wouter had via Google Maps een parkeerplaats gezien in het kleine plaatsje Stathelle. Hmm….de parkeerplaats zag er niet echt veelbelovend uit. Er liep een vrouw  met haar hond. Ik had mijn pyjamabroek al aan, dus no way dat ik de bus uitging. Wouter vroeg de vrouw of we hier mochten overnachten. “Wacht even, zei ze. Ik bel mijn man of jullie bij ons in de tuin mogen staan”. Wat? Mag dat echt? Ja natuurlijk!.” Een beter begin van ons avontuur in Noorwegen hadden we niet kunnen wensen. 3 nachten hebben we bij Cecilie en Bjørn mogen verblijven. Het avondeten werd iedere avond rijkelijk voor ons bereid. Verse vis (zalm, forel en kabeljauw), lekker vlees, salades, gebakken aardappeltjes etc. Een kok des huises. Even iets anders dan dineren uit de bus. Wat een verwennerij!  We mochten gebruikmaken van hun douche en de wasmachine. Ik kreeg een zelfgebreide trui van Alpacawol en warme sokken tegen de koude nachten. Verder kocht Cecilie een fles olijfolie voor in de bus, zelfgebakken broodjes, we kregen volop koffie, een ontbijt en hebben zelfs samen 2 keer een gave boottocht gemaakt. Op vrijdagavond hebben we een Noorse avond meegemaakt met de vrienden van Cecilie en Bjørn. Super cool! Een ervaring om nooit meer te vergeten.

Vertrouwen en openheid

Zouden alle Noren zo vrijgevig zijn? Vol vertrouwen en openheid hun huis openstellen? Het kan toch bijna niet! Ik voel me soms wel bezwaard. Dit zijn we niet gewend in ons kikkerlandje. Heeft het iets met openheid van ons te maken? Misschien wel. Ik denk wel dat een open en vriendelijke houding loont. Zo lang ik dichtbij mezelf blijf, is het goed denk ik. Zo lang het vertrouwt voelt en ik ook iets terug kan doen aan deze vriendelijke mensen. Gisteren hebben we een gebaar terug kunnen geven. We stonden op een plek aan een prachtig meer. Ik had avondeten gemaakt en een backpacker stond daar na een lange wandeltocht met zijn tent. Wouter kwam op het idee hem uit te nodigen voor het eten. Eerlijk gezegd schoot bij mij eerst de paniek toe: Ik had niet genoeg voor 3 personen. Wat moest ik er nog bij maken? Zou hij het wel lekker vinden? Na even zuchten en proesten, ben ik akkoord gegaan. Achteraf voelde dit eigenlijk zo goed! Ik weet het, ik heb nog een les te leren in flexibiliteit. Deze wordt gedurende de reis genoeg op de proef gesteld.

De cabins

Mijn eerste indruk van de Noren, is dat ze allemaal 2 of meer huizen hebben en minstens 1 boot. De meeste mensen hier hebben het goed, denk ik. Oké, in Nederland hebben we ook niet te klagen, maar hier komt de rust en ruimte er als pluspunt bovenop. Iets wat ik thuis toch wel mis. Hier voel ik échte rust. Minder druk en zoveel meer ruimte. Ik moet toegeven: ik draai hier natuurlijk ook niet mee in het systeem. Misschien is dat het. De mensen lijken vriendelijk en open naar elkaar. Ik voel minder haantjesgedrag en heb het gevoel dat ze waarderen wat ze hebben. Het gevoel wat ik hier heb zou ik mee willen nemen naar huis, wie weet lukt dat over een paar maanden. In de weekenden trekken de Noren weg uit hun eigen huis, naar een cabine (vakantiewoning). Om hier samen met vrienden en familie te genieten van de rust en ruimte van hun prachtige land. Weg uit de stad, terug de natuur in. De kinderen genieten er van het water, van de hoge rotsen en nu ook van de zon. De afgelopen winter in Noorwegen schijnt bar en boos geweest te zijn. Meer dan 2 meter sneeuw lag er. Tot nu toe is het iedere dag nog 20- 30 graden. Genieten geblazen!

Naakt zwemmen

Ik heb niet echt een bucketlist, maar er waren een paar dingen die ik graag wilde ervaren tijdens het reizen. Één daarvan was eten bij de Noren én een avond uit met Noorse mensen. Nou, die kan ik afstrepen van mijn bucketlist. Gisteren is er een ding bijgekomen waarvan ik denk: vet! We kwamen in een natuurpark vol met beekjes, soppend mos waar we doorheen moesten ploeteren. In de verte zag ik een enorm hoge waterval. Wij zouden Lautje en Woutje niet zijn als we deze niet zouden gaan beklimmen. Kon dit? Was dit niet te gevaarlijk? Hup, niet twijfelen Lau, gewoon gaan. Het was een flinke klim naar boven. Niet wetende wat er zich achter de waterval bevond. Eenmaal op de top, lag er achter de waterval een prachtig meer, tussen de hoge bergtoppen. Wauw! Adembenemend mooi. Wat we daar hebben gedaan? Een poedelnaakte sprong in het meer genomen. Ik kan je vertellen: het water vanaf de gletsjer, met smeltend ijswater is bitterkoud. Maar… it was worth it!

Hadda!

Poeh…ik merk dat ik veel meer te vertellen heb, maar dat het te veel is voor één blog. Iedere dag is een nieuwe ervaring. We zien en ervaren veel, ontmoeten mooie mensen en genieten elke dag. De controle die ik in mijn vorige blog nog zo hard wilde vasthouden, laat ik steeds meer los. Ik kom meer in de “Travelflow”. Soms is het bikkelen en is er weinig uitrusten bij;) Maar het is een voorrecht om dit te mogen doen.

Ik hoop dat je van mijn blog genoten hebt en zeg nu: Hadda! (Doei in het Noors).