Ik zie om me heen dat veel mensen met een eetstoornis zich (over)verantwoordelijk voelen voor alles en iedereen. Erg herkenbaar moet ik zeggen toen ik in mijn eetstoornis zat. Ik was voornamelijk bezig met me aanpassen aan de ander en voor anderen te zorgen. Eigen verantwoordelijkheid om voor mezelf te zorgen, kende ik niet en deed ik dus ook niet. Aan de andere kant verwachtte ik ook van mensen dat zij dingen terugdeden die ik deed. Echter gebeurde dit vaak niet. Zij droegen verantwoordelijkheid voor hun eigen geluk en waren minder bezig met de behoeften van anderen. Zij gaven wel grenzen aan en zorgden voor zichzelf. Confronterend dat ik dit niet kon.
Verantwoordelijkheid en eetstoornis
Tijdens een eetstoornis kun je niet alle verantwoordelijkheid meer zelf dragen. Je hebt genoeg zorgen aan je hoofd en genoeg materiaal om tegen te vechten. Om daarin ook nog verantwoordelijkheid voor anderen te willen dragen, is een zware taak. Een taak die ik op den duur zelf niet meer vol hield. Ik moest dingen uit handen gaan geven. Mijn ouders meer controle teruggeven over mijn eetgedrag. Hen bijvoorbeeld laten opscheppen en ook weer inspraak geven in wat ik moest eten. De verantwoordelijkheid voor mijn herstel legde ik vervolgens bij de hulpverleners. Ik had gedachten als: ‘zij geven mij de oplossing’. ‘Zij zorgen vanaf nu voor mij’. Deels was dit ook waar en hielpen zij mee zoeken naar een manier die voor mij werkte. Anderzijds kon niemand anders dan ikzelf de verantwoordelijkheid nemen voor mijn herstel. Ik was degene die mijn eten op moest eten. Degene die patronen moest doorbreken om te herstellen van mijn anorexia.
Je hoeft je niet aan te passen aan anderen, je mag gewoon jezelf zijn. Precies zoals je bent.
Het waarom
Heb jij wel eens nagedacht over de vraag: Waarom neem ik geen verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven?
Is het omdat je bang bent uit je comfortzone te stappen? Heeft het met zelfliefde te maken? Gun jij het jezelf niet om goed voor jezelf te zorgen? Is het veiligheid? Een gebrek aan zelfvertrouwen? Bang voor wat er van je overblijft als je geen eetstoornis meer hebt? Angst om de controle los te laten?
Wat het ook is, het is belangrijk te durven kijken naar jouw behoeftes. Naar wat jij nodig hebt in jouw herstel.
Gelukkig met jezelf
Voor mij betekent eigen verantwoordelijkheid nemen, terug in mijn kracht komen en kiezen voor wat ik wil. Leven zoals jij het nodig hebt en wilt, dat is verantwoordelijkheid nemen en daar begint herstel voor mij. Kiezen voor jouw verantwoordelijkheid in de eetstoornis: kiezen voor leven in plaats van overleven. Je niet meer hoeven aanpassen aan anderen, maar gewoon jezelf kunnen zijn zoals je bent. Af en toe gek kunnen doen, een dansje, spelen als een kind en daar jouw verantwoordelijkheid in nemen. Het heft terug in eigen handen nemen en keuzes maken die jou terug gezond en gelukkig(er) maken.
Mijn missie is het verspreiden van mijn boodschap. Een boodschap die gaat over herstel van een eetstoornis, over jezelf durven zijn en te leven vanuit je kracht. Een leven zonder eetstoornis dat is waar ik jou in wil begeleiden.
Ben jij klaar voor een nieuwe stap? Maak dan kennis met mij als coach.
Lieve groet,
Laura
