Aankomen bij anorexia: 10 tips voor herstel en gezond eetgedrag

Aankomen bij anorexia: 10 tips voor herstel en gezond eetgedrag

1920 1277 Laura van Kleef

Aankomen bij anorexia; zo eenvoudig is het niet

Daar zat ik dan, in het kamertje van de kliniek. De therapeut vertelde dat ik anorexia had. Ik moest aankomen, want ik had geen keuze: anders ging ik dood. Ik moest opnieuw leren eten. Aan de ene kant was het een bevrijding om hulp te krijgen bij het aankomen, maar aan de andere kant voelde ik een enorme angst om dik te worden. Wat als ik mezelf niet meer onder controle zou kunnen houden? Wat als het aankomen niet zou stoppen? Hoe verder als ik straks op een gezond gewicht zit? Wat als…? Het was een storm van rampscenario’s in mijn hoofd.

Jarenlang was ik obsessief met eten bezig geweest. Iedere dag wilde ik de controle hebben: compenseren, calorieën tellen, nauwelijks eten en obsessief bewegen. Iedere minuut van de dag was ik bezig met wat ik at en hoeveel. Ik was mega kieskeurig: klaagde over ‘te veel’ en ‘te vet’ eten. En nu moest ik de knop omzetten, maar hoe? In deze blog neem ik je mee in de wereld van aankomen bij anorexia.

Eetdagboek of vreetdagboek?

De therapeuten gaven me de opdracht om een eetdagboek bij te houden. Hun doel was om 2,5 ons per week aan te komen. Dit betekende 1 kg per maand, en in tien maanden tijd zou ik 10 kg zwaarder zijn. Tien kilo zwaarder? Hoe zou ik er dan uitzien? Zou ik dan een mollig varken zijn? Ik had zo hard gestreden om dit punt te bereiken, om dun te zijn. Was dit dan alles voor niets geweest? Al dat lijden, strijden en vechten met mezelf?

Het was moeilijk om te accepteren dat ik echt moest aankomen, maar het werd duidelijk dat ik ernstig ziek was. Mijn vriendinnen wogen allemaal 15 kg meer dan ik en toch zag ik mezelf dikker dan zij. Bizar hoe je eigen spiegelbeeld er zo verdraaid uit kan zien in je ogen.

Mijn maag had de grootte van een walnoot

Iedere week stond ik op de weegschaal in de kliniek. In het begin smokkelde ik nog door extra zware kleding aan te trekken of veel water te drinken voor de therapie. Maar ik besefte dat ik mezelf voor de gek hield. Ik wilde beter worden, dus ik moest er ook echt voor gaan. Beetje bij beetje breidde mijn menu zich uit. In mijn ogen at ik nu porties voor reuzen, met extra jus, grotere opscheplepels groenten, en rijst of pasta. Aardappelen kreeg ik niet door mijn keel; die weigerde ik nog steeds.

Als ik nu terugkijk op deze periode, realiseer ik me dat ik nog steeds heel voorzichtig at. Ik at als een muis, bang om uit mijn vel te klappen. Het vergroten van de porties zorgde in het begin voor veel buikpijn, omdat mijn maag was ingekrompen tot de grootte van een walnoot. Die spier moest weer worden opgerekt.

10 tips voor het aankomen bij anorexia

Nu wil ik mijn eigen ervaring met aankomen bij anorexia met je delen en je 10 waardevolle tips geven om het proces te vergemakkelijken. Als je jezelf hierin herkent, wees gerust: het is oké om hulp te vragen én herstel is mogelijk.

1.

Geef jezelf de tijd

Aankomen bij anorexia gaat niet in een paar dagen. Het kost tijd en geduld. Geef jezelf de ruimte om dit proces langzaam te doorlopen. Herstel is geen race. Hoe sneller je aankomt, hoe meer kans je hebt op terugval. Wees geduldig met jezelf.

2.

1 tot 2 kilo per maand aankomen

Zelf vond ik het prima om 1 kg per maand aan te komen. Dat maakte de stap kleiner en meer behapbaar. Vraag een professional, zoals een diëtist of behandelaar, om samen een plan te maken. Je hoeft dit niet alleen te doen!

3.

Eet regelmatig

Voor mij was het belangrijk om op vaste tijden te eten. Drie hoofdmaaltijden per dag en drie tussendoortjes hielpen me op de goede weg. Houd jezelf aan een vast eetpatroon om je lichaam de energie te geven die het nodig heeft.

4.

Te veel vet is voor niemand goed

Ik kreeg regelmatig van vrienden en familie te horen dat ik chips of friet moest eten; “ik kon het immers wel gebruiken”. Het is begrijpelijk dat je misschien probeert aan te komen met vetrijke snacks, maar te veel vet is niet gezond voor je lichaam. Kies voor ‘volle’ producten zoals volle yoghurt, noten of avocado’s. Deze voedingsmiddelen bevatten goede vetten die je lichaam nodig heeft om weer in balans te komen.

5.

Breid je tussendoortjes uit

Het uitbreiden van mijn tussendoortjes was voor mij een grote stap. Begin met veilige tussendoortjes en breid deze langzaam uit naar snacks die je uit je comfortzone halen. Denk aan een extra boterham met pindakaas of een stuk pure chocolade. Wees creatief en zoek wat jij lekker vindt!

Voorbeeld tussendoortjes die mij hielpen mijn eetverstoorde patroon te doorbreken

  • Extra boterham met beleg (bijv.: pindakaas, gerookte zalm of kaas)
  • Yoghurt met granola, banaan en honing
  • Eierkoek of ontbijtkoek ruim besmeerd met boter
  • Luikse wafel, stroopwafel, muffin, appelflap
  • Handje noten of gedroogd fruit zoals dadels, rozijnen en abrikozen
  • Stuk pure chocolade (30 gram)

6.

Stop met jezelf voor de gek te houden

Een veelvoorkomend probleem is dat mensen met een eetstoornis zeggen meer te eten dan ze werkelijk doen. Wees eerlijk tegen jezelf. Als je overgeeft, overmatig beweegt of andere manieren gebruikt om voedsel te lozen, stop dan met jezelf voor de gek te houden.

7.

Positieve gedachten komen terug

Naarmate ik weer op een gezond gewicht kwam, merkte ik dat mijn gedachten minder dwangmatig werden. Herstel in gewicht betekent niet alleen je fysieke klachten aanpakken, maar ook de manier waarop je denkt over jezelf en je lichaam..

8.

Wees niet bang dat het aankomen niet zou stoppen

In het begin was ik bang dat het aankomen niet zou stoppen. Maar als je een gezond gewicht hebt bereikt, zul je merken dat het stabiliseert. Zoek eventueel hulp van een diëtist die gespecialiseerd is in eetstoornissen om een plan op te stellen, zodat je op een gezond gewicht blijft.

9.

Genieten van eten

Het is heel normaal om af en toe te zondigen. Om eens lekker een zak chips open te trekken of een frietje of pizza te eten. Dat mag!
Het draait niet om perfectie, maar om balans.

Als je graag weer onbezorgd wilt genieten van eten, zonder constant te diëten of je schuldig te voelen, dan heb ik iets heel moois voor je. Mijn online module ‘Genieten van Eten zonder Diëten’ helpt je de vrijheid terug te vinden in je eetgedrag en leert je hoe je een gezonde, ontspannen relatie met eten kunt opbouwen. Wil jij die stap zetten? Ontdek hoe deze module jou kan helpen om weer te genieten van eten op een gezonde manier.

10.

Blijf in jezelf geloven

Herstel is een proces en terugvallen horen daarbij. In het blog ‘Een terugval, hoe kom je er weer uit?’, lees je hier meer over. Blijf in jezelf geloven. Niets is onmogelijk. Als je het gevoel hebt dat je vastzit, zoek dan steun. Je bent niet alleen.

Op mijn website lees je vooral hoe ik vrouwen begeleid die worstelen met stress, spanning en lichamelijke klachten. Daarnaast heb ik ruim negen jaar ervaring in het behandelen van mensen met een eetstoornis. Het blijft bijzonder en waardevol om hen te mogen helpen op weg naar herstel, en ik heet je dan ook van harte welkom.

Herstellen van een eetstoornis is een lange en soms moeilijke reis; dat weet ik als geen ander. Maar ik weet ook dat herstel mogelijk is. In mijn 1-op-1 sessies begeleid ik je graag, met een focus op wat er écht toe doet. Het gaat uiteindelijk niet om het eten zelf, maar om de diepere lagen erachter. Dáár ligt de sleutel tot blijvend herstel.

Ben jij klaar om de volgende stap te zetten? Neem contact op om een sessie in te plannen. Je hoeft dit niet alleen te doen. Ik ontvang je met mijn hart.

16 comments
  • Wat als het aankonen je enkel maar slechter doet voelen en je levenslust meer en meer verdwijnt? Zit vast in mijn behandeling. Ik wil niet leven met een slecht gevoel in mijn lijf en zeker al niet met lichaams/eetgestoorde gedachten. Maar ik kan ook geen vrede nemen met mijn lijf dat dikker oogt dan doorsnee mens. k merk dat die stem qua lichaamsbeleving me momenteel zoooo blok zet om door te gaan.

    • Laura van Kleef 8 maart 2018 at 11:07

      Beste Iris,

      Bedankt voor je reactie op het blog ‘Leren aankomen bij anorexia’. In je reactie lees ik terug dat je je slechter gaat voelen naarmate je aankomt. In het begin van mijn herstel, waarin ik ook moest aankomen, voelde ik me daar ook niet goed bij. Nu ik op een gezond gewicht zit ben ik blij met mijn leven en met wie ik ben. Dit gaat bij mij niet over gewicht, maar over het doen en zijn wie ik wil zijn en wie ik écht ben. Loskomend van het masker wat ik altijd droeg. Ik ken je natuurlijk niet en weet niet hoe jouw BMI, lengte en gewicht is. Wat ik wel weet is dat geluk niet afhangt van hoe je eruit ziet. Dat is mijn mening althans. Ik help mensen in het stuk wat er achter zit. Want wat maakt dat je je gevoel en levenslust laat afhangen van je gewicht?
      Je hebt het over een stem qua lichaamsbeleving. Een stem die jou vertelt dat je niet goed genoeg bent? Misschien een idee om met deze stem in gesprek te gaan, om te ontdekken wie jij zelf bent los van deze stem. Ik zou je er graag bij helpen.
      Lieve groet, Laura

      • Beste Laura,

        dank u zeer om zo snel repliek te geven op deze reactie.
        U sprak over hetzelfde gevoel ervaren te hebben tijdens uw genezing. Maar hoelang duurt zo’n ‘begin’? Want bij anderen merk ik dat ze hun levenslust wel wat meer vinden terwijl ik net een slechter gevoel krijg.
        Het cijfer op de weegschaal is voor mij ook niet van belang – voor de dokters hier wel!- maar vooral het gevoel in mijn lichaam is zo slecht. Ik weet dat een mager persoon niet meer geluk kent, of dat ‘n dik persoon daarom ongelukkig is maar ik ben vooral niet meer gewoon mijn lijf te voelen. Ik heb een hele tijd in enorm ondergewicht geleefd, met net voor mijn opname een enorm dieptepunt. En die veranderingen lichamelijk voelen niet goed, niet vertrouwd, niet aangenaam aan. t Heeft niet zo zeer met mijn persoonlijkheid te maken. Echt puur lichamelijk.
        En artsen zeggen dat ik mezelf wel beter ga zien, eenmaal mijn bmi horen zal zijn. Maar voel me nu al té rond voor het getal dat het maar aangeeft..

        • Laura van Kleef 8 maart 2018 at 18:29

          Iris,
          Graag gedaan hoor.
          Je vraagt mij hoe lang het duurt voordat je je oké voelt bij het aankomen? Bij mij kwam dat naarmate ik meer werd wie ik vanbinnen was. Naarmate de eetstoornis-stem stapje voor stapje minder werd. Naarmate ik dus eigenlijk blijer werd met mezelf. En ja dat heeft zeker een tijd geduurd voordat ik mezelf volledig kon accepteren. Vergeet niet dat je gewend bent aan ondergewicht en het dus ook ‘nieuw’ en wennen is aan meer gewicht. Dat is niet gek en dat is iets waar je ook hulp bij mag vragen. Het accepteren van je lichaam is een proces. Ieder volgt daarin zijn/haar eigen tempo. Daar kan ik je geen tijd voor geven. Je lijf weer leren aanvoelen, je emoties voelen, je behoeftes etc. hebben hier allemaal mee te maken. Voelen heb ik echt weer opnieuw moeten leren na mijn eetstoornis. Met een eetstoornis onderdruk je zoveel, dat besefte ik me echt pas later. Wat jouw artsen zeggen klopt daarin wel.

          Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust.
          Lieve groetjes

  • Hey Laura!

    Wat fijn dat je deze blog geschreven hebt!
    Het is heel helpend om andermans ervaringen te lezen over het aankomproces na anorexia.
    Ik zit nu zelf ook in die fase dat ik aangekomen ben op weer bijna op mijn oude gewicht zit.
    Ik ben echter wel intens moe sinds het aankomen begonnen is. Dit baart me wel zorgen, omdat ik juist de strijd aangegaan ben omdat ik me fitter en sterker wil voelen voor mijn sport.
    Mijn vraag aan jou is dan ook of het normaal is dat ik me juist vermoeider voel dan toen ik lichter was? En trekt dit weer weg en wordt ik uiteindelijk weer de oude, sterke, energieke ik die ik was zonder eetstoornis?

    Ik hoop dat je mijn vraag wil beantwoorden!

    Liefs Amy

    • Laura van Kleef 26 juni 2018 at 15:40

      Beste Amy,
      Graag gedaan, fijn dat het blog je inspireert en helpt tijdens jouw “aankomproces” van de anorexia. Wanneer je gaat aankomen in gewicht, gaat je lichaam en spijsvertering anders werken. Je lichaam krijgt meer energie binnen dan voorheen en heeft waarschijnlijk een lange tijd in spaarstand gestaan. Als je aankomt, is het vaak zo dat je meer gaat voelen en gevoelens naar boven komen die je met jouw eetstoornis nog kon wegdrukken of onderdrukken. Dat je je nu dus moe voelt, zie ik als een teken dat je je lichaam weer gaat voelen. Luisteren naar deze signalen van je lichaam is ontzettend belangrijk voor herstel. Het negeren ervan helpt je niet langer en niet verder. En ja je kan zeker weer de oude fysieke, krachtige Amy worden van vroeger. Maar dat heeft tijd nodig meid. Dat is echt een proces dat tijd kost. Ik typ dit nu vanaf mijn mobiel omdat ik aan t reizen ben door Scandinavië. Dus ik houd het iets korter dan normaal. Kan je hier iets mee? Lieve groet Laura

  • Hey Laura!

    Ontzettend bedankt voor je snelle reactie en duidelijke uitleg!
    Het klopt wel dat ik ineens veel meer ben gaan voelen en er heel veel onverwerkt en weggedrukt leed naar boven komt. Het is erg fijn en geruststellend dat je zegt dat ik wel weer de oude wordt. Daarvoor ben ik ook het hersteltraject ingegaan. Ik probeer zo goed mogelijk naar mijn lichaam te luisteren en ga echt voor herstel. Zo doe ik vaak overdag een dutje als ik erg moe ben, terwijl dat voorheen echt een no-go was. Jouw aanmoediging om goed naar mijn lichaam te luisteren helpt mij om dit door te zetten en geeft vertrouwen voor de toekomst.

    Weet jij ook of hormonen invloed hebben op mijn vermoeidheid?
    Ik merk namelijk dat nu ik wat zwaarder ben, ik opeens weer wat pukkeltjes krijg en soms ook intens chagrijnig kan zijn, wat moeilijk te beteugelen is door de vermoeidheid.
    Ik probeer zo goed mogelijk naar mijn lichaam te luisteren en ga echt voor herstel. Zo doe ik vaak overdag een dutje als ik erg moe ben, terwijl dat voorheen echt een no-go was.

    Een hele fijne reis toegewenst in Scandinavië en bedankt dat je zelfs nu de moeite doet om te reageren!

    Liefs, Amy

    • Laura van Kleef 27 juni 2018 at 09:44

      Hoi Amy,

      Graag gedaan hoor. Ik vind het fijn om (ook nu ik aan het reizen ben) mensen te kunnen helpen. Zo werk ik nog 1-2 dagen per week in mijn eigen praktijk, dan wel vanuit de camperbus via Skype. Even wennen was dat, maar het werkt!
      Fijn dat je meer gerustgesteld bent nu. Herstel van een eetstoornis heeft veel tijd nodig. Veel mensen willen ervan af, van de nare gevoelens en gedachten. Dat is logisch en dat had ik destijds ook. Nu zie ik echter dat tijd nodig is. Een eetstoornis ontstaat vaak al veel vroeger, in de kinderjaren, als je terugkijkt. Deels kan dit ontstaan vanuit opvoeding, je omgeving, een stukje genen, gebeurtenissen, trauma’s en stressvolle situaties en ga zo maar door. De kern ervan wordt vaak al veel eerder gevormd dan we in eerste instantie verwachten. Althans dat is mijn ervaring en dat zie ik ook bij mijn cliënten terug. Je kan dan ook niet direct verwachten dat je binnen een maand, 2 maanden of een jaar volledig herstelt bent.

      Goed dat je leert naar je lichaam te luisteren. Naar mijn idee begint herstel daar. Durven luisteren naar jouw intuïtie. Naar jouw gevoel. Jouw innerlijke drijfveren.
      Ik ben geen arts, maar hormonen hebben zeker invloed op hoe je je voelt. Dat je dan meer chagrijnig bent, ja dat kan inderdaad. En als je moe bent, dan komt alles vaak harder en sneller binnen. Dan heb je toch vaak een korter lontje. Niets geks aan. Hormonen hebben inderdaad, net als in de puberteit, invloed op pukkels. Misschien kan je er meer over lezen op internet of het eens aan een specialist vragen welke invloed hormonen precies op je lichaam hebben. Ik wil immers geen verkeerde adviezen geven.

      Ik wens je alle goeds.

      Lieve groet, Laura

  • Zo herkenbaar ?

  • Beste Laura,

    Je slaat de spijker op zijn kop. De eetstoornis heb ik al op jonge leeftijd ontwikkeld als overlevingsmechanisme in een voor mij onveilige thuissituatie. Toen was het mijn redding, nu mijn ondergang. Ik ga proberen geduldig te zijn in het herstelproces, zowel lichamelijk als geestelijk. Ondertussen blijf ik je volgen via je site waar ik ook veel steun en kracht uit put. Dank je wel daarvoor!

    Liefs, Amy

    • Laura van Kleef 28 juni 2018 at 15:15

      Hoi Amy,
      Kijk dat is mooi. Niet (altijd) leuk om geconfronteerd te worden met oude patronen, oude pijnen en overlevingsmechanismen. Maar wel belangrijk om hier inzicht in te krijgen, om vervolgens oude wonden te kunnen helen. Om te kunnen herstellen. Leuk dat je me blijft volgen op mijn site. Momenteel schrijf ik minder blogs dan normaal (normaal post ik elke week een blog) en de blogs die ik nu schrijf, hebben ook een iets ander karakter (omdat ze gedeeltelijk over het reizen gaan). Maar altijd zit er een innerlijke boodschap in een blog. Je kunt je trouwens ook inschrijven voor mijn nieuwsbrief (via deze link https:/nieuwsbrief/) op de website. Dan krijg je automatisch de nieuwste blogs, inspiratie en weetjes in je mailbox.

      Het gaat je goed!
      Groetjes,
      Laura

  • Hoi hoi
    Ik ben bezig met mijn eetstoornis overwinnen en merk dat ik erg veel last heb van me buik/buikpijn en ik het erg moeilijk vind om mijn lichaam te accepteren dat het dikker word.
    Heb je daarvoor misschien tips?
    Groetjes Angelique

    • Hoi Angelique,
      Dankjewel voor je reactie op deze blog. Vervelend en tevens herkenbaar (van vroeger in mijn eetstoornisperiode) het lastig vinden vh accepteren van je lichaam. Ik kan alleen maar zeggen: dit is bij mij echt een (lang) proces geweest. Een proces van veel meer gaan ‘voelen’ wat ik vanbinnen voelde en eigenlijk maskeerde door zo op mijn lichaam te letten. Ik zou je dan ook als tip geven om lichaamsgericht te gaan werken met een goede therapeut. Ik kan je daar ook bij helpen na mijn verlof (vanaf november ben ik weer aan het werk). Er is namelijk een oorzaak waardoor je je zo bent gaan focussen op je buik en je lichaam bent gaan onderwaarderen. Kun je zien wat je lichaam allemaal voor je doet? Dat het nog steeds in leven is, dat het je elke dag brengt waar je naartoe wilt, dat je eten wordt verteerd, je hart iedere dag klopt? Je lichaam doet zo ontzettend veel en is zo krachtig ondanks wat het allemaal al heeft doorstaan. Het gaat om leren voelen wat er onder die angst van aankomen zit. Wat dat is kan ik hier vanaf mijn computerscherm niet zeggen natuurlijk. Maar er zitten altijd diepere lagen onder de angst van dik worden.

      Veel succes en voel je vooral welkom om eens een afspraak te maken. Lieve groet, Laura

  • Hey Laura,

    Hoop niet dat ik te laat reageer maar kwam je artikel tegen omdat ik Anorexia heb en aan moet gaan komen in gewicht.. ik vind dit echt lastig door de es stem die zo schreeuwt terwijl de échte Noa het wel wil. Ik ben zo bang dat ik dik ga worden want voel me nu ook niet goed in mijn lichaam laat staan met xx kg meer.. ook ben ik bang dat ik het niet kan volhouden als ik het gewicht omhoog zie gaan en het echt op en af zal gaan en het steeds lastiger wordt.. zie er helaas echt tegen op.. 😔

    Liefs van Noa

    • Laura van Kleef 8 april 2023 at 11:47

      Heb je m’n e-mail ontvangen Noa? Kan evt. in je spam terecht zijn gekomen.
      Lieve groet,
      Laura

Leave a Reply

Volg je mij al?
    Log uit