‘Ik heb geen idee wie ik ben en wat ik leuk vind’
‘Er was geen ruimte om over andere dingen na te denken’, is een probleem die ik veel hoor bij mensen met eetstoornissen. Ik hoor exact hetgeen wat ikzelf een aantal jaren geleden ook zei. Ook ik wist totaal niet meer wie ik was. Voor mijn gevoel was ik één en al eetstoornis. Ik kon me niet voorstellen dat de eetstoornis ooit geen deel meer zou uitmaken van mijn leven. Hij bepaalde alles wat ik deed, alles wat ik leuk en lekker vond en wat ik durfde. Ik had geen idee wie ik was zonder mijn eetstoornis. De eetstoornis nam mijn hele leven in beslag. Er was helemaal geen ruimte in mijn hoofd om na te denken over andere dingen in het leven. Door me zo te focussen op eten en niet eten, hoefde ik ook nog niet verder te kijken dan deze eetgestoorde wereld in mijn hoofd.
Ontstaan eetstoornis, vaak in puberteit
Een eetstoornis ontstaat vaak in de puberteit. Zo ook bij mij. De puberteit is (normaal gesproken) een periode waarin je gaat ontdekken wie je bent. Een periode waarin je jouw identiteit ontwikkelt, gepaard met meer verantwoordelijkheden, zelfstandigheid, seksualiteit en het versterken van autonomie. Ikzelf heb het ervaren als een heel onzekere periode. Een periode waar ik niet mee om wist te gaan. Ik gebruikte mijn eetstoornis om het proces naar volwassenheid stil te leggen. En dat gebeurde letterlijk. Ik menstrueerde niet, stelde me afhankelijk op van anderen en had op mijn 17e nog steeds het uiterlijk van een meisje van 12 jaar. De eetstoornis hield mij en mijn wereld om me heen klein. Naar de buitenwereld leek ik erg wijs en verbaal praatte ik als een volwassen vrouw. Echter sloeg ik de periode van puberen geheel over.
Hoe ontdek je wie je bent en wat bij jou past?
Om erachter te komen wie ik was en wat ik leuk vond, moest ik van mijn therapeut nadenken over mijn goede eigenschappen, mijn interessegebieden en wat ik belangrijk vond in het leven. Goede eigenschappen? Ik? Volgens mijn eetstoornis had ik die helemaal niet. Oké, ik was zorgzaam, perfectionistisch en een doorzetter. Met deze eigenschappen hield ik ook mijn eetstoornis in stand. Wilde ik loskomen van mijn eetstoornis, dan moest ik deze goede eigenschappen in gaan zetten op andere vlakken in plaats van in de eetstoornis.
Je kan jezelf niet ontdekken als je vast blijft houden aan je eetstoornis
Een eerste stap zetten is vaak de lastigste en engste. Blijf je echter doen wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg. Zo werkt het helaas ook met een eetstoornis. Een eerste stap moet je zelf zetten. Ik weet uit ervaring dat dat eng lijkt. Vaak zien we allerlei beren op de weg, maar denken we achteraf ‘heb ik me hier nou zo druk over gemaakt’? Het betekent dat je door je angsten heen moet, zodat je kunt gaan ontdekken waar jij gelukkig van wordt en hoe jij jouw dromen kunt najagen.
Uit de onveilige haven stappen brengt je naar je passie
Voor mij betekende dit dat ik uit mijn ‘veilige’ haven moest stappen. Me losbreken uit de muur die ik om me heen had gebouwd. Hierover heb ik trouwens een ander interessant blog geschreven: ‘Heb jij een muur om je heen gebouwd’? Ik vergeleek me veel met mensen om me heen. Hoe leefden zij? Welke leuke dingen deden zij? Hoe leefden anderen een gelukkig leven?. Ik wilde dat ook graag, maar hoe? Ik had geen idee. Er was maar 1 oplossing: het ondergaan. Ik ging experimenteren, gewoon proberen. Net zoals een puber, alleen dan op mijn 24ste. Ik kwam erachter dat veel dingen waarvan ik dacht dat het ‘erbij hoorde’ niet bij mij paste: Uitgaan tot in de vroege uurtjes, dronken worden, drugs gebruiken, zoenen of seks met jan en alleman uhh…nee, ik werd er niet blij van. Maar ik ontdekte wel wat ik wél leuk vond. Zo ontstond er een pop-rockbandje, ik ging op reis en ontdekte mijn grote passie om mensen met eetstoornissen te begeleiden. Ik ontdekte welke mensen er bij me passen, welke muzieksmaak ik werkelijk heb. Ik ontdekte de dingen waar ik blij en gelukkig van word.
Vanuit je passie ontdek je wie je bent
Het ontdekken van mijn passie, is een lange weg geweest. Een weg waarvan ik dacht dat er nooit een einde aan zou komen. Misschien voelt dat voor jou ook zo. In werkelijkheid is er ook geen einde aan dit pad. Je ontdekt immers steeds weer nieuwe dingen waar je hart harder van gaat kloppen. Waar ikzelf voorheen gewoon doorging, ook al voelde het niet goed, stop ik nu wanneer iets niet goed voelt voor me. Dat is steeds uitproberen en voelen: Voelt dit goed voor mij?’ ‘Word ik hier blij van?’. Ja?, ga vooral door. Nee? Dan weet ik dat dit niet mijn ding is en heb ik weer meer over mezelf geleerd.
Voelen wat bij je past is een proces
Ik weet dat leren voelen voor mensen met een eetstoornis in het begin moeilijk kan zijn. Zelf heb ik dit als lastig, maar super waardevol ervaren. Ik wil je meegeven dat dit een proces is. Een proces van geduld hebben met jezelf. De wereld waarin we leven is een plek vol kansen en mogelijkheden, ook voor jou. Ontdekken wie je bent gaat over het aangaan van uitdagingen en zonder oordeel naar jezelf kijken. Ik ben in mijn herstelperiode uitdagingen aangegaan om de dingen van mijn verboden voedingslijst weer te gaan nuttigen, zoals warme chocolademelk of een patatje met mayonaise. Ook dit is luisteren naar je gevoel, het gevoel van honger en verzadiging en naar waar jouw lichaam behoefte aan heeft. Jij verdient de tijd en aandacht om langzaam jezelf weer te leren kennen. Wil je hier graag hulp bij?
