Ik zit in de trein op weg naar Utrecht Centraal. Een rit van 2 uur. Met pen en papier in mijn hand schrijf ik ‘ouderwets’ een blog op papier. Oké, dat betekent dat ik ‘m straks wel moet overtypen:), maar boeiend. Het schrijven voelt fijn. Het maakt met rustig. Het brengt me terug in mezelf. In mijn eigen coconnetje. Ik heb even geen oog voor mijn mede treinreizigers. Heerlijk om te ervaren dat dat kan. Dat ik me niet druk maak over of ik er wel goed uitzie. Of mijn haar wel goed zit of dat ik er niet moe uitzie. Dat is wel eens anders geweest. Vergelijken, ik deed het dagelijks. Met een negatieve gedachtestroom over mezelf vergeleek ik me met anderen.
De negatieve gedachten zorgden voor een onbehaaglijk gevoel in mij. Voor spanning. Een onzeker gevoel. Voor hartkloppingen en angst. Maar klopt dat eigenlijk wel? Is het zo dat het begint bij een gedachte en je daarna een gevoel erbij krijgt? Veel therapieën beweren van wel. Mijn visie hierop is aan het veranderen. Ik ben benieuwd hoe jij hierover denkt. Lees je mee?
Een stroom aan negatieve gedachten
Tijdens mijn eetstoornis haatte ik reizen met het OV. Ik was constant op mijn hoede. Bang… De vele prikkels, de geluiden en mensen om me heen, het gepraat in de stiltecoupé. Het “gesandwiched” worden, wanneer het veel te druk was in de trein. Ik ergerde me er kapot aan. Met een veel te hoge hartslag zat ik dan in de trein, hopende dat ik me kon concentreren op een boek. Negatieve gedachten plopten op in mijn hoofd. De ene naar de andere. Wat zouden de mensen over mij denken? Zagen ze dat ik me niet fijn voel? Zagen ze mijn vermoeidheid omdat ik al weken slecht sliep? Lachte ik niet raar? Vonden zij mij ook te dun, net als veel andere mensen om me heen dat beweerden? en ga zo maar door. Ik vulde de gedachten van de ander (over mij) negatief in. Voor positieve gedachten leek geen ruimte in mijn hoofd. Eenmaal op plaats van bestemming aangekomen had ik hoofdpijn en kon niet meer helder nadenken. Fijn. De dag moest nog beginnen.
Je kunt je wel op een positieve gedachte richten, maar het angstige of vervelende gevoel verdwijnt niet zomaar.
Gevoel of gedachte, wat is er eerst?
In verschillende therapieën werd me geleerd dat ik positief kon leren denken. Er werd gezegd dat ik tegen mijn gedachten in moest gaan. Dat ik kon leren ‘Omdenken’. Dat ik affirmaties (positieve gedachte die je door herhaling steeds meer gaat geloven) kon gebruiken om mijn overtuigingen van negatief naar positief om te draaien. Een andere tool was om STOP te zeggen als ik iets negatiefs dacht over mezelf. Ook het elastiekje rondom mijn pols heb ik geprobeerd. Zodra ik een negatieve gedachte had, trok ik aan het elastiekje: ‘au!’ een pijnprikkel om het negatieve denken ‘af te leren’. Als ik hier nu op terugkijk, vraag ik me af of dit me heeft geholpen. Mijn visie hierop is veranderd. Wat ik mis is ‘gevoel’ in deze benaderingen. Waar moet je starten om echt iets in jezelf te kunnen veranderen? Waar moet de focus op liggen in therapie? Ik zeg: op gevoel.
Terug naar je babytijd
Ik geloof dat er eerst gevoel is. Je gevoel is er al direct bij de geboorte. Een baby voelt en ervaart. Het volgt zijn gevoel en geeft zijn behoeften aan door zich te uiten. Huilen, krijsen, vuistjes maken, geluidjes produceren, fronsen, gapen. Het hoort er allemaal bij. Een baby lijkt dit vanuit nature te doen. Zonder erbij na te denken, puur op gevoel. Naarmate we ouder worden gaat ons denken zich ontwikkelen. Dit denken zorgt er vaak voor dat we het onszelf lastiger maken. We gaan ineens nadenken over dingen die we als baby op gevoel deden. Denken en voelen komen met elkaar in conflict.
Onverwerkte emoties zorgen voor negatieve gedachten
Als kind doen we al allerlei ervaringen op. Fijne ervaringen, maar ook pijnlijke dingen maken we allemaal mee. Als je als kind negatieve ervaringen opdoet en je daarbij geen hulp of steun krijgt van je ouders, worden deze gevoelens onderdrukt. Een kind kan deze negatieve gevoelens niet alleen verwerken. Er ontwikkelt zich een pijn in jou. Ook wel trauma genoemd. Deze onverwerkte gevoelens komen vroeg of laat naar boven. Gevoelens kunnen immers niet eeuwig onderdrukt blijven.
De onverwerkte gevoelens leiden tot negatieve gedachten en gedrag. Vaak voel je je hierdoor onzeker. Je gaat je anders gedragen en begrijpt vaak niet waarom je zo negatief denkt en waarom je je zo rot voelt. Vaak beseffen we niet dat dit te maken heeft met onverwerkte emoties uit het verleden. Als ouders pijnlijke gebeurtenissen niet hebben opgemerkt, kan dit diep geworteld raken en voor veel problemen zorgen. Een eetstoornis kan hiervan een uiting zijn. Voor mij als coach is het belangrijk in te zoomen op deze onverwerkte emoties, zodat ze een plek kunnen krijgen om verwerkt te worden. Natuurlijk gaat dit allemaal stap voor stap. Het heeft tijd en vertrouwen nodig hier samen aan te werken.
Het zaadje is al geplant
Negatieve gedachten hebben dus een oorsprong. Een zaadje dat al in de vroege kinderjaren geplant is in jou. Je hebt daar niet om gevraagd en later in je leven steekt het de kop op. Wat kan helpen is te erkennen dat je in het verleden de gevoelens niet hebt kunnen verwerken. Het werd niet opgemerkt en jij wist er als kind niet mee om te gaan. Wanneer je leert om deze gevoelens niet meer weg te drukken of weg te redeneren (want daar zijn we vaak erg goed in), pas dan kan heling plaatsvinden. Dan kan herstel van een eetstoornis er zijn. Pas dan kunnen emoties in jou een veilige plek krijgen. Pas dan kunnen oude pijnlijke gebeurtenissen alsnog verwerkt worden.
Je gedachten volgen vanzelf
Als je naar je gevoel durft te kijken en hiermee aan de slag gaat, volgen je gedachten vanzelf. Als jij lekkerder in je vel zit, ga je vanzelf positiever denken. Veel mensen beweren dat het andersom werkt. Dat mag uiteraard. Ik denk er alleen anders over. Als je jouw gevoelens uit het verleden durft te gaan voelen en hier aandacht aan schenkt, kun je stap voor stap leren omgaan met reacties en gevoelens in het nu. Een gevoel is er niet zomaar. Het heeft een achtergrond. Vaak een diep verleden van onverwerkte gebeurtenissen en emoties. In de coachsessies van Via Laura besteed ik veel aandacht aan deze achtergronden. Ik help je op weg om onverwerkte gebeurtenissen een plekje te geven en te leren hoe je jouw emoties kunt leren voelen in plaats van weg te stoppen. Ben jij nieuwsgierig naar hoe ik te werk ga? Hoe een coachsessie bij Via Laura voelt? Maak gerust een afspraak voor een gratis intakegesprek. Je bent van harte welkom in mijn praktijk.
Fijn dat je weer terug bent.
Ik herken er nog best veel in.
Bijvoorbeeld niet mogen/willen slapen, anders word ik dik.
Onzin natuurlijk, maar als ik naar mijn lichaam luister, dan geeft mijn lichaa m dat ook aan. Door bijvoorbeeld niet meer kunnen concentreren.